بررسی ارتباط عوامل تنش زای محیط بالین و خودکارآمدی بالینی دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اراک در سال 94

مقدمه: آموزش بالینی، بخش اساسی و مهم آموزش در علوم پزشکی می باشد که برای تربیت افراد کارآمد و شایسته ضروری می باشد. دانشجویان پرستاری با تنش های زیادی به خصوص در محیط بالین مواجه می باشند. این تنش ها می توانند مانع از تربیت پرستاران ماهر و خودکارآمد گردد. هدف از این پژوهش تعیین ارتباط عوامل تنش زای محیط بالین و خودکارآمدی بالینی دانشجویان پرستاری می باشد.روش کار: این مطالعه همبستگی در سال تحصیلی 93-94 بر روی کلیه دانشجویان پرستاری سال چهارم (ترم 7 و 8) که به روش سرشماری انتخاب شدند (88 نفر)، در دانشگاه علوم پزشکی اراک انجام شد. ابزارگرد آوری داده ها شامل سه قسمت؛ اطلاعات فردی، پرسشنامه ارزشیابی تنش محیط بالین کک وکلیهامر و پرسشنامه خودکارآمدی بالینی بود. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق نرم افزار spss نسخه 21 و آمار توصیفی و همبستگی پیرسون انجام شد.یافته ها: نمره خودکارآمدی دانشجویان پرستاری 21.19±152.8 بود که در سطح بالا قرار می گیرد. بیشترین امتیاز مربوط به حیطه انجام برنامه مراقبتی (84.9±11.5) و کمترین امتیاز مربوط به ارزشیابی برنامه مراقبتی (80.11±16.5) بود. نمره تنش محیط بالین در آنها 12.13±54.46 بود که اولین تجربه بالین به عنوان تنش زا ترین آیتم شناخته شد. بین عوامل تنش زای محیط بالین و خودکارآمدی بالینی دانشجویان عرصه پرستاری ارتباط آماری معناداری مشاهده نشد. اگرچه بین تنش محیط بالین و خودکارآمدی با جنسیت و معدل ارتباط آماری معناداری وجود داشت (0.05>p).نتیجه گیری: طبق یافته اصلی این مطالعه، ارتباطی بین تنش محیط بالین و خود کارآمدی بالینی یافت نشد. اما با عنایت به اینکه محیط آموزش بالین مهم ترین بخش در آموزش پرستاری است و دانشجویان پرستاری بیشتر وقت تحصیل خود را در محیط بالین سپری می کنند، توجه به کاهش تنش در این محیط و به دنبال آن خودکارآمدی دانشجو اهمیت ویژه ای دارد.

Relationship between Clinical Environment Stressors and Nursing Students Self-Efficacy in Clinical Performance

Introduction: Clinical education is the essential part of medical sciences which is necessary to raise competent professionals. Nursing students are confronted with a lot of stressors specialy in their clinical education. These stressors can interfere with improving competency and selfefficacy in nursing students. So we decided to investigate the relationship between clinical education stressors and clinical selfefficacy in nursing students.Methods: This is a correlational study which is done in 2015 on all nursing students in their last year of education (4th year: 7th and 8th terms). Samples were all nursing students (n=88) in Arak University of Medical Sciences which were selected by cencus sampling. Data was gathere using a questionnare consisted of three parts: Demographic information, jack and kleehammer clinical education stress test, and selfefficacy questionnare. Data was analysed bu SPSS 21 and descriptive, and correlational statistics.Results: Selfefficacy score of nursing students was 152.8±21.19 which is in a high level. The highest score was in performing care program domain (11.5±84.9) and the lower score was in evaluation of care program domain (16.5±80.11). Nursing students` clinical education stress score was 12.13±54.46 in which ldquo;the first clinical experience rdquo; was the most important stressor. There was no significant correlation between students` clinical education stress and selfefficacy (P<0.05). Although there was a significant correlation between clinical education stress and selfefficacy, and students` sex and grades.Conclusions: Results showed that there was no significant difference between clinical education stress and selfefficacy, but regarding the importance of clinical eduction for nursing students, reducing clinical environment stress and improving students` selfefficacy is of espacial importance.