مقایسهٔ انسجام خانواده، استرس ادراک‌شده و خودپنداشت در مادران کودکان با نارسایی توجه/بیش‌فعالی و مادران کودکان عادی

زمینه و هدف: هدف ما از انجام این پژوهش مقایسهٔ انسجام خانواده، استرس ادراک شده و خودپنداشت در مادران کودکان با و بدون نارسایی توجه بیش فعالی بود.روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع علی مقایسه ای است. جامعهٔ آماری شامل تمامی مادران کودکان مبتلا به نارسایی توجه/بیش فعالی و عادی شهر رشت (1393) بود که تعداد 101 مادر (49 مادر دارای کودک مبتلا به نارسایی توجه/بیش فعالی و 52 مادر دارای کودک عادی) به شیوهٔ نمونه گیری غیرتصادفی و در دسترس انتخاب شدند. برای اندازه گیری متغیرهای پژوهش از مقیاس استرس ادراک شده کوهن و همکاران (1983)، مقیاس انسجام خانوادگی بلوم و نار (1994) و پرسشنامهٔ خودپنداشت بک (1989) استفاده شد. برای تحلیل داده ها ی به دست آمده از روش های آمار توصیفی میانگین و انحراف استاندارد و از روش استنباطی تحلیل واریانس چندمتغیره استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که تفاوت معناداری بین دو گروه مادران کودکان نارسایی توجه/بیش فعالی و مادران کودکان عادی در نمرهٔ کلی انسجام خانواده (0٫001>p) و استرس ادراک شده (0٫001=p) و خودپنداشت (0٫02=p) و ابعاد آن ها وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که مادران کودکان فاقد نارسایی توجه/بیش فعالی در مقایسه با ماداران کودکان نارسایی توجه/بیش فعالی ازلحاظ انسجام خانوادگی و خودپنداشت در سطوح بالاتر و ازلحاظ استرس ادراک شده در سطح پایین تری قرار دارند، بنابراین باید با طراحی برنامه های آموزشی مناسب برای والدین از تاثیرات داشتن فرزند نارسایی توجه/بیش فعالی بر اعضای خانواده به خصوص مادران جلوگیری کرد.