اثربخشی گِل‌بازی بر کاهش پرخاشگری پسران مبتلا به اختلال نارسایی توجه/فزون‌کنشی

هدف: اختلال بیش فعالی کمبود توجه، یک اختلال عصبیرشدی شایع دوران کودکی است که یافتن درمان موثر برای کاهش نشانه های آن، اهمیت ویژه ای دارد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر گِل بازی بر کاهش پرخاشگری پسران مبتلا به اختلال بیش فعالی کمبود توجه بود. روش بررسی: روش پژوهش، شبه آزمایشی با طرح پیش آزمونپس آزمون بود. جامعهٔ آماری را تمامی دانش آموزان پسر با اختلال بیش فعالی کمبود توجه در مدارس ابتدایی شهر رشت، در سال تحصیلی 94-1393تشکیل می دادند که تعداد 30نفر از آن ها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به شکل تصادفی، در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. پس از برگزاری پیش آزمون، برنامهٔ مداخله ای گِل بازی، در 11جلسهٔ 60دقیقه ای، در طی 5 هفته، برای گروه آزمایش اِعمال شد؛ در حالی که گروه کنترل، مداخله ای دریافت نکرد؛ سپس از هر گروه، پس آزمون گرفته شد. ابزار استفاده شده، پرسش نامهٔ پرخاشگری رابطه ای و آشکار کودکان دبستانی شهیم (1385) بود. داده های به دست آمده با استفاده از روش آماریِ تحلیل کوواریانس، تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که گِل بازی باعث کاهش نمرهٔ کل پرخاشگری (0٫01>p) و خُرده مقیاس های پرخاشگری جسمانی، کلامی و رابطه ای (0٫001>p) پسران مبتلا به اختلال نارسایی توجه/فزون کنشی می شود. نتیجه گیری: از گِل بازی می توان به همراه سایر روش های درمانی، در درمان پرخاشگری کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالیِ کمبود توجه، بهره برد.