سبک‌های مقابلهٔ مذهبی و سلامت عمومی در مادران دارای فرزند عادی و کم‌توان ذهنی

زمینه و هدف: تولد و داشتن فرزند کم توان ذهنی، از عوامل اثرگذار بر سلامت روان والدین بوده و باعث تنیدگی و سرخوردگی و غمگینی می شود. مذهب و ادراک های عقاید مذهبی، تاثیر مهمی بر رفتارهای مقابله ای و نحوهٔ تفسیر رویدادها دارد. هدف پژوهش حاضر مقایسهٔ سبک های مقابلهٔ مذهبی و سلامت عمومی در مادران دارای فرزند عادی و دارای فرزند کم توان ذهنی است. روش بررسی: روش پژوهش توصیفی از نوع علی مقایسه ای بود. نمونهٔ مطالعه شده را 68 مادر دارای فرزند کم توان ذهنی و 57 مادر دارای فرزند عادی تشکیل دادند که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و همتا شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه های مقابلهٔ مذهبی افلاک سیر و گلمن 2011 و سلامت عمومی گلدبرگ و هیلیر 1979 بود. داده ها بااستفاده از آزمون tمستقل تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: نتایج آزمون t نشان داد که تفاوت معناداری (0٫001 >p) بین دو گروه از مادران دارای فرزند عادی و کم توان ذهنی، در متغیر های ابعاد مقابلهٔ مذهبی وجود دارد. باتوجه به اطلاعات توصیفی در این مقایسه میانگین ابعاد فعالیت های مذهبی و ارزیابی خیرخواهانه و فعالیت های مذهبی فعال در مادران دارای فرزند عادی بیشتر از گروه مادران دارای فرزند کم توان ذهنی بود؛ همچنین نتایج آزمون t مشخص کرد که تفاوت معناداری بین میانگین های دو گروه از مادران دارای فرزند کم توان ذهنی و عادی در متغیر سلامت عمومی (ابعاد سلامت عمومی) مشاهده می شود (0٫001 >p). نتیجه گیری: نتایج بیان کرد که مادران دارای فرزند عادی دارای مقابله ٔ مذهبی فعال و خیرخواهانه و سلامت روان بیشتری هستند و مادران دارای فرزند کم توان ذهنی، مقابلهٔ مذهبی منفی و منفعل و سلامت روان کمتری دارند؛ بنابراین، پیشنهاد می شود با آموزش مهارت های مقابلهٔ مذهبی فعال و خیرخواهانه، درجهت بهبود سلامت روان مادران فرزند کم توان ذهنی اقدام شود.