بررسی نیروی وارد بر مفصل هیپ در افراد پرتسی حین راه‌رفتن با و بدون ارتز اسکاتیش رایت

زمینه و هدف: هدف اصلی از درمان بیماری پرتس، افزایش سطح تماس بین سر فمور و حفرهٔ استابولوم و نیز کاهش فشار وارد بر مفصل هیپ است؛ ولی هیچ شیوهٔ درمانی در این زمینه موفقیت آمیز نبوده است. به نظر می رسد تاکنون هیچ پژوهشی تاثیر استفاده از ارتز را بر نیروی عکس العمل مفصلی در بیماران پرتس بررسی نکرده باشد؛ بنابراین هدف از این مطالعه ارزیابی نیروی عکس العملی مفصل هیپ در بیماران پرتسی با و بدون استفاده از ارتز اسکاتیش رایت است.روش بررسی: این مطالعه از نوع case series بود. از بین ده بیمار مبتلا به پرتس، دو پسر هفت ساله مبتلا به پرتس مفصل هیپ راست و فاقد مشکلات ارتوپدی و ساختاری دیگر، به طور تصادفی انتخاب و از آن ها خواسته شد با و بدون ارتز اسکاتیش رایت در فضای آزمایشگاه راه بروند. نرم افزار open simm برای ارزیابی نیروی عکس العمل مفصلی در هر دو موقعیت به کار گرفته شد؛ همچنین اختلاف بین پارامترهای کینتیک و کینماتیک برای هر فرد بااستفاده از آزمون تی زوجی بررسی شد.یافته ها: یافته های این مطالعه نشان می دهد نیروی عکس العمل زمین حین استفاده از ارتز افزایش یافته است؛ هرچند به نظر می رسد نیروی عکس العمل مفصلی به دنبال استفاده از ارتز کاهش داشته است (مقدار p برابر 0٫05). استفاده از ارتز، کینماتیک مفصل هیپ و پلویک را تحت تاثیر قرار می دهد.نتیجه گیری: از آنجاکه نیروی عکس العمل مفصلی از پارامترهای بسیار مهم موثر بر تخریب و بدشکلی مفصل است، بنابراین استفاده از ارتز می تواند بر بدشکلی نهایی مفصل تاثیرگذار باشد؛ همچنین پیشنهاد می شود مطالعه روی افراد بیشتری انجام شود.