اثربخشی محتوای آموزشی دینی بر معنادار شدن زندگی سالمندان مرد مقیم آسایشگاه

چکیدههدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر آموزه‌های دینی مبتنی بر قرآن و حدیث و روایات اسلامی بر معناداری زندگی سالمندان مرد بود.روش‌بررسی: پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. در این پژوهش از روش نمونه‌گیری در دسترس مبتنی بر هدف استفاده شد. بدین‌صورت که از تعداد 150 سالمندی که داوطلب بوده و ملاک‌های ورود را داشتند، پس از تکمیل فرم رضایت آگاهانه، پیش‌آزمون گرفته شد؛ سپس از این تعداد، 32 نفر به تصادف انتخاب و به‌طور تصادفی در گروه‌های مداخله و کنترل جای گرفتند. جلسات آموزش آموزه‌های دینی شامل هشت جلسه، هفته‌ای دو مرتبه و هر مرتبه به مدت 90 دقیقه بود. پرسشنامه 10 سوالی معنای زندگی، قبل و بعد از مداخله بر روی گروه مداخله و کنترل اجرا شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد.یافته‌ها: نتایج حاصل از آزمون تحلیل کوواریانس گویای اثربخشی آموزه‌های دینی بر معنای زندگی و حیطه‌های آن در آزمودنی‌های گروه مداخله، بعد از انجام مداخله بود (0.001 > p)؛ ولی این تاثیر در مقایسه با گروه کنترل معنادار نبود (0.005 > p).نتیجه‌گیری: آموزه‌های دینی تا حدی توانسته‌اند، به زندگی سالمندان معنا دهند. به نظر می‌رسد برای اینکه این تاثیر قابل ملاحظه و معنادار شود، بجای آموزش صرف آموزه‌ها بر عمل به آن‌ها تاکید بیشتری شده و همچنین به افزایش دقت در تهیه پروتکل‌های درمانی توجه شود.