عملکرد و ساختار خانوادگی والدین دارای فرزند پسر مبتلا به ناتوانی بر اساس الگوی حلقوی پیچیده در شهر تهران

چکیدههدف: این مطالعه با هدف تعیین عملکرد و ساختار خانوادگی والدین دارای فرزند پسر مبتلا به ناتوانی براساس الگوی حلقوی پیچیده در شهر تهران (1) انجام شد.روش‌بررسی:‌ به‌منظور انجام این مطالعه توصیفی تعداد 200 والد (100خانواده) دارای فرزند پسر مبتلا به ناتوانی، از مدارس دولتی پسرانه مقطع ابتدایی کودکان استثنایی شهر تهران به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند. سپس هر یک از والدین پرسشنامه مشخصات جمعیت‌شناختی و مقیاس ارزیابی انطباق‌پذیری و پیوستگی خانواده شماره سه السون و همکاران 1985 را تکمیل کردند. در نهایت ابعاد انطباق‌پذیری و پیوستگی عملکرد خانواده و همچنین نوع ساختار خانوادگی درک‌شده والدین براساس الگوی حلقوی پیچیده به دست آمد. یافته‌ها: پدران در بُعد انطباق‌پذیری (27.89) نسبت به مادران (27.14) و مادران در بُعد پیوستگی (40.12) در مقایسه با پدران (39.66) در عملکرد خانواده میانگین‌ نمرات بالاتری را کسب کردند. تفاوت میانگین نمرات پیوستگی و انطباق‌پذیری در مادران و پدران از لحاظ آماری معنادار نبود و این بدان معنی است که مادران و پدران در ابعاد مذکور تقریباً درک مشابهی دارند. اکثر والدین، ساختار خانواده خود را به‌صورت متعادل و حد وسط درک کرده بودند. بین نوع ناتوانی فرزند خانواده با ابعاد عملکرد خانواده و نوع ساختار خانوادگی درک‌شده ارتباطی وجود نداشت.نتیجه‌گیری: انطباق‌پذیری و پیوستگی مناسب در نظام خانوادگی، یکی از معیار‌های سلامت عملکرد و ساختار خانواده در الگوی حلقوی پیچیده السون و نیز بسیاری دیگر از نظریه‌های ساختاری خانواده محسوب شده و از عوامل مهم انسجام خانواده هستند. به‌علاوه، الگوی حلقوی پیچیده می‌تواند به‌عنوان یکی از ابزار‌های بررسی عملکرد و ساختار خانواده و به تبع آن برنامه‌ریزی درمانی و بررسی نتایج مداخلات خانواده‌درمانی استفاده شود.