مقایسه اثر‌بخشی رفتار درمانی شناختی و دارودرمانی بر کاهش علایم همراه اختلال نارسایی توجه و بیش‌فعالی

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر‌بخشی درمان شناختی- رفتاری و دارو‌درمانی و مقایسه اثر آنها بر کاهش علایم کودکان مبتلا به اختلال بیش‌فعالی-کمبود توجه صورت گرفت. روش بررسی: از بین مراجعه کنندگان 7 تا 14 ساله مبتلا به اختلال کمبود توجه-بیش‌فعالی به کلینیک روانپزشکی کودکان بیمارستان روزبه،40 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به دو گروه تخصیص یافته و در این پژوهش شبه تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون شرکت کردند. جمع‌آوری داده‌ها با استفاده از پرسشنامه اختلال بیش‌فعالی همراه با کمبود توجه بر اساس معیارهای آماری و تشخیصی انجمن روانشناسی امریکا، مقیاس اختلال بیش‌فعالی کانرز (فرم معلم)، مقیاس بیش‌فعالی کانرز (فرم والدین )انجام شد. جهت تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون تحلیل کوواریانس، آزمون تی) استفاده شد. یافته‌ها: بررسی دو گروه از نظر میانگین کاهش علایم، با استفاده از هر3 ابزار به کار رفته در هفته‌های چهارم و هشتم حاکی از کاهش علایم در آن‌ها بعد از مداخله بوده، لیکن کاهش میانگین علایم در گروه رفتار درمانی شناختی بیشتر از گروه دارودرمانی و اختلاف بین آن‌ها معنادار بوده است(0.001 > p). نتیجه‌گیری: اگرچه رفتار درمانی شناختی و دارودرمانی هر دو بر کاهش علایم اختلال کمبود توجه-بیش‌فعالی موثرند، ولی درمان شناختی-رفتاری بیشتر از دارودرمانی در کاهش شدت این اختلال تاثیر دارد.