بررسی رابطهٔ نگرانی مادرانهٔ دوران بارداری با خُلق‌و‌خوی نوزادان

زمینه و هدف: دورهٔ پیش از تولد نقش تعیین‌کننده‌ای بر سلامت جسمی و روانی کودک دارد و خُلق‌و‌خوی نوزاد تحت‌تاثیر وضعیت روان‌شناختی مادر است. هدف این پژوهش، بررسی رابطهٔ نگرانی مادرانهٔ دوران بارداری با خُلق‌وخوی نوزادان بود.روش‌بررسی: روش پژوهش از نوع پس‌رویدادی (علّی‌مقایسه‌‌ای) بود. جامعهٔ آماری را مادران مراجعه‌‌‌کننده به سه مرکز مراقبت‌های دوران بارداری در شهر قم در سال 96-1395 تشکیل دادند. نمونۀ پژوهش 57 نفر از مادران داوطلبی بود که در سه‌ماههٔ آخر دورهٔ بارداری قرار داشتند و به‌صورت نمونه‌گیری دردسترس در مطالعه شرکت کردند. دورهٔ مطالعه از سه ماه آخر بارداری تا شش ماه پس از تولد نوزاد بود. ابتدا مادران پرسش‌نامهٔ نگرانی‌های دوران بارداری (آلدردیس و لین، 2011) را در زمان حاملگی تکمیل کردند. براساس نمرات به‌دست‌آمده، مادران به دو گروه با سطح نگرانی بالا و عادی دسته‌بندی شدند. پس از تولد نوزادان از ماه سوم با استفاده از پرسش‌نامهٔ تجدیدنظرشدۀ سنجش رفتار نوزاد (فرم 3تا6ماهه) (گارتستین و روتبارت، 2003) که توسط مادر ارزیابی و پاسخ داده ‌شد، سنجش صورت گرفت. برای تحلیل داده‌ها ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون در سطح معناداری 0٫05 به‌کمک نرم‌افزار spss به‌کار رفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد، بین متغیرهای نگرانی‌های‌ مادر در دوران بارداری و خُلق‌وخوی نوزاد رابطهٔ مثبت و معناداری وجود داشت (0٫01≥p، 0٫41=r)؛ همچنین بین متغیرهای نگرانی‌های‌ مادر در دوران بارداری و عواطف منفی در نوزادان رابطهٔ مثبت و معناداری مشاهده شد (0٫01≥p، 0٫41=r). نگرانی‌های مادر در دوران بارداری به‌طور مستقیم توانست خُلق‌وخوی نوزادان را پیش‌بینی کند (β=0/415, p<0/001). نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش مشخص کرد، نگرانی‌های مادرانه در دوران بارداری به‌طور مستقیم خُلق‌وخوی نوزاد را پیش‌بینی می‌کند؛ همچنین از بین سه عامل اصلی خُلق‌وخوی نوزاد، عواطف منفی دارای رابطهٔ مستقیمی با نگرانی‌های مادر در دوران بارداری است؛ اما دو عامل شادخویی و انطباق‌پذیری با نگرانی‌های دوران بارداری رابطهٔ مثبت و معناداری ندارند.

the relationship between maternal distress during pregnancy and infants' temperament

abstractbackground & objective: pregnancy plays a decisive role in the characteristics of the postpartum period. during pregnancy, mothers are concerned about many issues, such as fetal health, childbirth difficulties, fitness, efficient infant care, and likely changes in interpersonal, social, and occupational relationships. these concerns can have long–term effects on personality traits, temperament, and psychological abilities. this study investigated the relationship between these concerns during pregnancy and infants’ temperament to help prevent postpartum problems.methods: this was an ex post facto research (causal–comparative) study, and the statistical population included pregnant women referring to three pregnancy care centers in qom city, iran, during 2016–2017. the sample included 57 volunteer mothers in the last trimester of pregnancy. an available sampling method was used in this study. the participants were studied from the previous three months of pregnancy to six months after the infant’s birth. firstly, mothers filled out the prenatal distress questionnaire (pdq) (alderdice and lynn, 2011), which examines various maternal concerns about labor and the baby, worries about weight, body image, emotions, and relationships. the samples completed this questionnaire during pregnancy. based on their scores in the pregnancy concerns questionnaire, mothers were classified into two groups: normal and high levels of distressed mothers. after the birth of newborns from the third month, the newborns’ temperament was evaluated using the revised infant behavior questionnaire (ibq–r) (rothbart & gartstein, 2003), which measures three main factors of temperament: openness, negative affectivity, and regulation. mothers filled out the forms, and the obtained data were analyzed by the pearson correlation coefficient and regression methods in spss software. also, p<0.05 was considered statistically significant. results: according to the research findings, a positive and significant correlation was observed between maternal pregnancy distress and the infant’s temperament (r=0.41, p≤0.01). there was also a positive and significant correlation between maternal distress pregnancy and infant negative affectivity (r=0.41, p≤0.1). on the other hand, maternal concerns during pregnancy were not positively and significantly related to the happiness and adaptability /regulation of the infant.conclusion: the results of this study showed that high levels of distress in pregnant mothers are directly related to the negative affectivity of the baby, and these concerns during pregnancy can predict an infant’s temperament. therefore, it seems necessary for pregnant mothers to be aware of the factors that make them worry about fetal health and the individual and social consequences of having a positive and better interaction with their baby.