اثربخشی درمان شناختی-وجودی بر بهبود سازگاری فردی-اجتماعی و تاب‌آوری زنان در معرض طلاق

زمینه و هدف: طلاق، یکی از مشکلاتی است که سلامت روان زنان را تحت‌تاثیر قرار داده و آن را دچار اختلال می‌کند. ازاین‌رو، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی-وجودی بر بهبود سازگاری فردی-اجتماعی و تاب‌آوری زنان در معرض طلاق انجام شد.روش‌بررسی: در این پژوهش، از روش نیمه‌آزمایشی و طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه استفاده شد. از بین تمامی زنان در معرض طلاق مناطق پنج و شش شهر تهران، در سال 1398، سی نفر به‌صورت در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15نفر) و گواه (15نفر) جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش، پرسشنامهٔ سازگاری فردی-اجتماعی (کلارک و همکاران، 1953) و پرسشنامهٔ تاب‌آوری (کانر و دیویدسون، 2003) بود. بعد از انجام پیش‌آزمون، درمان شناختی-وجودی برای گروه آزمایش اجرا گردید و درنهایت، از هر دو گروه پس‌آزمون به عمل آمد. یافته‌های پژوهش، با استفاده از نرم‌افزار spss نسخهٔ 24 و آنالیز کوواریانس، در سطح معناداری 0٫05 تحلیل شدند.یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که پس از حذف اثر پیش‌آزمون، میانگین نمرات سازگاری فردی-اجتماعی و تاب‌آوری زنان، بین دو گروه، در پس‌آزمون، اختلاف آماری معناداری وجود داشت (0٫001>p).نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که درمان شناختی-وجودی برای زنان در معرض طلاق، کاربرد داشته و بر بهبود سازگاری فردی-اجتماعی و تاب‌آوری آن‌ها اثربخش است.

effects of cognitive-existential therapy on individual-social adjustment and resilience in women exposed to divorce

background & objectives: divorce adversely affects women’s mental health. divorce disrupts the family system; some stressors associated with it lead to changes in individuals’ personal and social structure (directly or indirectly). on the one hand, increased rates of divorce and marital dissatisfaction, and spouses’ demand for fertility and improved marital relationships, on the other hand, indicate the need for spouses to receive specialized interventions and training. accordingly, we intended to explore novel and effective patterns of cognitive–existential therapy for treating divorced women. this treatment is systematic and psychosocial based on the approach and background; thus, it focuses on marital relationships and is more related to personal, social, and resilience resulting from marital relationships. therefore, the present study aimed to investigate the effects of cognitive–existential therapy on socio–individual adjustment and resilience in women at risk of divorce.methods: this was a quasi–experimental study with pretest–posttest and a control group design. the convenience sampling method selected all women at risk of divorce in districts 5 and 6 of tehran, city, iran (n=30). they were randomly assigned to the experimental and control groups. research instruments were demographic and social adjustment questionnaire (clark et al., 1953) and resiliency questionnaire (connor and davidson, 2003). after the pretest phase, the experimental group administered the cognitive–existential treatment. finally, both study groups received posttest. the study findings were analyzed by spss using analysis of covariance (ancova) at the significant level of 0.05.results: the present study results suggested that after eliminating the pretest effect, there was a significant difference between the study groups in the mean socio–adaptation and resiliency scores (p<0.001).conclusion: the current research data indicated that cognitive–existential therapy helps to facilitate healthy communication in families with conflict and leads to better marital satisfaction in couples, even if individuals have marital conflicts. thus, the current treatment seems to be a promising strategy for couples in the process of separation and divorce. psychotherapists and specialists need to be given treatment sessions according to the specific needs of couples and the extent of their problems. this helps couples become involved and improve their problems during treatment. both individual and group therapy sessions can be tailored to the needs and desires of the couple. this treatment allows couples to solve their personal and private issues. in addition, cognitive–existential therapy uses a theoretical cognitive framework; thus, it can reduce other psychological problems.