الگوی ساختاری پیش ‌بینی اندیشه ‌پردازی خودکشی براساس صفات پنج‌ عاملی شخصیت با واسطه‌گری احساس گناه

زمینه و هدف: خودکشی یکی از نگرانی‌های عمدهٔ بهداشت عمومی در سراسر جهان است؛ بنابراین لزوم ارزیابی گسترده و فراگیر عوامل خطر خودکشی احساس می‌شود. هدف از پژوهش حاضر تعیین برازش الگوی ساختاری پیش‌بینی اندیشه‌پردازی خودکشی براساس صفات پنج‌عاملی شخصیت با واسطه‌گری احساس گناه بود. روش‌بررسی: روش پژوهش، توصیفی از نوع الگویابی معادله‌های ساختاری بود. جامعهٔ آماری این پژوهش تمام شهروندان شهر کرج به تعداد درمجموع 1973470 نفر بودند که از میان آن‌ها به‌روش نمونه‌‌‌گیری تصادفی دومرحله‌ای و داوطلبانه 550 نفر از مراکز تفریحی، فرهنگی و هنری انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامهٔ پنج‌عاملی نئو (کاستا و مک‌ری، 1989)، پرسشنامهٔ احساس گناه (کوگلر و جونز، 1992) و پرسشنامهٔ اندیشه‌پردازی خودکشی بک (بک و همکاران، 1979) بود. برای تحلیل داده‌ها از روش الگویابی معادله‌های ساختاری، نرم‌افزار amos و سطح معناداری 0٫05 استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد ضریب مسیر کل بین روان‌رنجورخویی با اندیشه‌پردازی خودکشی مثبت و معنادار بود (β=0.258, p<0.001)؛ همچنین ضریب مسیر کل بین توافق‌پذیری (0٫003=p=- 0٫116 ، β) و وظیفه‌شناسی شخصیت (0٫001>p، 0٫185-=β) با اندیشه‌پردازی خودکشی منفی و معنادار بود. ضریب مسیر غیرمستقیم بین روان‌رنجورخویی با اندیشه‌پردازی خودکشی مثبت و معنادار بود (0٫049=p= 0٫040 ، β) و ضریب مسیر غیرمستقیم بین برون‌گرایی و اندیشه‌پردازی خودکشی منفی و معنادار بود (0٫032=p=- 0٫057 ، β)؛ همچنین همهٔ شاخص‌های برازندگی از برازش مطلوب الگو با داده‌های گردآوری‌شده حمایت کردند (χ^2/df=9.98, cfi=0.982, gfi=0.995, agfi=0.965, & rmsea=0.044). نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد، احساس گناه روابط بین روان‌رنجورخویی و برون‌گرایی را با اندیشه‌پردازی خودکشی واسطه‌گری می‌کند.

structural prediction model of suicidal ideation based on the big five personality traits with the mediation of guilt

background & objectives: suicide is a major public health concern worldwide. suicide is a complex behavior reflecting a multi–level interplay of biopsychosocial factors. it is therefore imperative to build and examine models that can inform the understanding of the full continuum of suicidal ideation and behaviors. thus, there is considerable public health significance for identifying factors that increase the risk of developing suicidal ideation and behaviors. guilt is conceptualized as an essential cognitive vulnerability for suicide, i.e., associated with increased risk for suicidal behavior. psychiatric disorders and some personality traits are significant suicidality risk factors; however, their relationships remain a complex issue. thus, this study aimed to determine the fitness of the structural model of suicidal ideation prediction based on the big five personality traits with the mediation of guilt.methods: this was a descriptive correlational study. the statistical population of the study consisted of all citizens living in karaj city, iran (n=1973470). using a two–step random and voluntary sampling method, 550 subjects were selected from recreational, cultural, and art centers. the inclusion criteria of the study were the age of over 18 years; having a higher education than diploma; residing in karaj city, iran; no physical disabilities and chronic diseases; not taking medicine for biopsychological conditions; not being hospitalized during the last year for biopsychological conditions, and not receiving concurrent psychotherapy in the past year. the exclusion criterion of the study was providing incomplete questionnaires. the study tools included neo five–factor inventory (costa & mccrae, 1989), guilt inventory (kugler & jones, 1992), and beck scale for suicide ideation (beck et al., 1979). for data analysis, structural equation modeling was used in amos at the significance level of 0.05.results: the present study results indicated that the total path coefficient between neuroticism and suicidal ideation (β=0.258, p<0.001) was positive and significant; the total path coefficient between agreeableness (β=–0.116, p=0.003) and conscientiousness (β=–0.185, p<0.001), and suicidal ideation were negative and significant. furthermore, the indirect path coefficient between neuroticism and suicidal ideation (β=0.040, p=0.049) was positive and significant. moreover, the indirect path coefficient between extroversion and suicidal ideation was negative and significant (β=–0.057, p=0.032). all fit indicators supported the optimal fit of the model with the collected data (χ2=9.98, cfi=0.982, gfi=0.995, agfi=0.965, & rmsea=0.044).conclusion: the present study results revealed that feeling guilty mediated the relationship between neuroticism, extraversion, and suicidal ideation.