تعیین اثربخشی درمان مبتنی ‌بر کارآمدی هیجانی بر نظام شناختی معیوب (عدم تحمل بلاتکلیفی و اجتناب تجربه‌ای) و تحمل پریشانی پرستاران مضطرب

زمینه و هدف: با توجه به تاثیر شناخت‌های معیوب بر ایجاد اضطراب و نقش آسیب‌پذیری هیجانی پرستاران در کیفیت ارائهٔ خدمات درمانی، هدف این پژوهش تعیین اثربخشی درمان مبتنی‌بر کارآمدی هیجانی بر نظام شناختی معیوب (عدم تحمل بلاتکلیفی، اجتناب تجربه‌ای) و تحمل پریشانی پرستاران مضطرب بود. روش‌بررسی: روش پژوهش، نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری دوماهه همراه با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری را تمام پرستاران بیمارستان‌های چمران و حضرت رسول‌(ع) شهر فردوس در سال 1398 تشکیل دادند. پنجاه پرستار داوطلب دارای اضطراب وارد پژوهش شدند و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌ها، پرسشنامۀ اضطراب بک (بک و استیر، 1991)، پرسشنامۀ پذیرش و عمل (اجتناب تجربه‌ای)-نسخۀ دوم (بوند و همکاران، 2011)، مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی (فرستون و همکاران، 1994) و مقیاس تحمل پریشانی (سیمونز و گاهر، 2005) به‌کار رفت. جلسات درمان مبتنی‌بر کارآمدی هیجانی در هشت جلسه طی دو ماه صرفاً برای گروه آزمایش ارائه شد. تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم‌افزارspss نسخهٔ 25 صورت گرفت. سطح معناداری آزمون‌ها 0٫05 در نظر گرفته شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد، اثر گروه برای اجتناب تجربه‌ای (0٫047=p) و تحمل پریشانی (0٫001>p) معنادار بود؛ اما برای عدم تحمل بلاتکلیفی معنادار نبود (0٫100=p)؛ همچنین اثر زمان و اثر متقابل زمان و گروه برای سه متغیر مذکور معنادار بود (0٫001>p). به‌علاوه، در گروه آزمایش برای هر سه متغیر بین مراحل پیش‌آزمون با پس‌آزمون و پیش‌آزمون با پیگیری تفاوت معنادار مشاهده شد (0٫001>p)؛ اما بین مراحل پس‌آزمون و پیگیری، در متغیرهای اجتناب تجربه‌ای (0٫100=p)، تحمل پریشانی (0٫370=p) و عدم تحمل بلاتکلیفی (0٫610=p) تفاوت معناداری دیده نشد.نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش، درمان مبتنی‌بر کارآمدی هیجانی می‌تواند به‌عنوان مداخله‌ای به‌هنگام بر کاهش اجتناب تجربه‌ای، کاهش عدم تحمل بلاتکلیفی و نیز افزایش سطح تحمل پریشانی پرستاران مضطرب موثر باشد؛ ازاین‌رو می‌توان از این مداخله در مراکز درمانی و بهداشتی بهره برد.

the effects of emotion efficiency therapy on intolerance of uncertainty, experiential avoidance, and distress tolerance in anxious nurses

background & objectives: nursing is associated with numerous stressors. furthermore, inefficient cognitive processes, intolerance of uncertainty, and experiential avoidance affect the onset, exacerbation, and persistence of psychological symptoms. intolerance of uncertainty leads to high experiential avoidance; consequently, it reinforces avoidance behavior by reducing short–term relaxation, leading to decreased distress tolerance levels. these stages are closely linked with various anxiety disorders and emotion dysregulation. therefore, emotion efficacy therapy (eet) can be a useful therapy that integrates the components of acceptance and commitment therapy, dialectical behavior therapy, and cognitive–behavioral therapy. numerous studies reported the effectiveness of these therapies on distress tolerance and intolerance of uncertainty. thus, this study aimed to determine the effects of eet on the components of a defective cognitive system (i.e., intolerance of uncertainty & experiential avoidance) and distress tolerance in anxious nurses.methods: this was a quasi–experimental study with pretest–posttest, a two–month follow–up, and a control group design. the statistical population included all nurses working in chamran and hazrat rasool hospitals in ferdows city, iran, in december 2019. in total, 50 individuals was estimated by considering a test power of 80%, a mean effect size of 0.5, and an error probability of 0.05 as the study sample. initially, based on the inclusion and exclusion criteria, 140 nurses were enrolled, who completed beck anxiety inventory (bdi; beck & steer, 1991). the obtained results signified that 48(34.3%) nurses had no anxiety, 36(25.7%) subjects reported mild anxiety, 42(30%) nurses manifested moderate anxiety, and 10 (7.1%) subjects presented severe anxiety. fifty nurses with moderate to severe anxiety were recruited and randomly assigned to the experimental and control groups. the experimental group received eight 90–minute eet sessions in two months; however, the control group received no intervention. data collection tools included bdi, acceptance and action questionnaire–ii (bond et al., 2011), intolerance of uncertainty scale (freeston et al., 1994), and distress tolerance scale (simmons and gaher, 2005). the obtained data were analyzed using descriptive statistics (including mean & standard deviation) and inferential statistics, including chi–squared test, fisher’s exact test, independent samples t–test, repeated–measures analysis of variance (anova), and bonferroni post hoc test in spss. the significance level of the tests was considered 0.05.results: the present study results revealed that the group effect was significant for experimental avoidance (p=0.047) and distress tolerance (p<0.001); however, it was not significant for uncertainty intolerance (p=0.100). moreover, time effect was significant for experimental avoidance, distress tolerance, and uncertainty intolerance (p<0.001); group*time interaction was significant for experimental avoidance, distress tolerance, and uncertainty intolerance (p<0.001). in addition, in the experimental group, for all 3 variables, a significant difference was observed between pretest and posttest scores (p<0.001) as well as pretest and follow–up steps (p<0.001). however, there was no significant difference between the posttest and follow–up stages in experimental avoidance (p=0.100), distress tolerance (p=0.370), and uncertainty intolerance (p=0.610).conclusion: based on the current research findings, eet can be effective as a timely intervention to reduce experiential avoidance and uncertainty intolerance, and increase distress tolerance among anxious nurses; therefore, this intervention can be used in medical centers.