تاثیر یک دوره تمرینات برای ‌تونیک بر توانایی‌های ادراکی - حرکتی کودکان با ناتوانی ذهنی/هوشی آموزش ‌پذیر

زمینه و هدف: بین یک تا دو درصد جمعیت کشور‌ها را افراد با ناتوانی ذهنی/هوشی تشکیل داده‌اند که مشخصۀ‌ اصلی آن‌ها، وجود نقص‌هایی در توانایی‌های ذهنی است. همچنین در این افراد ارتباط‌های مناسب بین ادراک و حرکت در طول فرآیند رشد شکل نگرفته ‌است؛ درنتیجه در توانایی‌های ادراکی-حرکتی عملکرد ضعیفی دارند؛ ازاین‌رو هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرینات برای‌تونیک بر توانایی‌‌های ادراکی-حرکتی کودکان با ناتوانی ذهنی/هوشی آموزش‌پذیر بود. روش‌بررسی: طرح تحقیق به‌صورت نیمه‌تجربی بود. نمونهٔ پژوهش را سی دانش‌آموز پسر 7تا10 سال با ناتوانی ذهنی/هوشی آموزش‌پذیر مدرسهٔ امید شهرستان آران و بیدگل واقع در استان اصفهان تشکیل دادند که پس از همتا‌سازی آن‌ها براساس سن تقویمی، قد و وزن، به‌صورت تصادفی در دو گروه همسان گواه (پانزده نفر) و تجربی (پانزده نفر) قرار گرفتند. تمرینات برای‌تونیک به‌مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسهٔ شصت‌دقیقه‌ای انجام شد. به‌منظور ارزیابی توانایی‌های ادراکی-حرکتی آزمودنی‌ها، آزمون لینکلن-اوزرتسکی (اسلون، 1950) به‌کار رفت. همچنین تجزیه‌ و تحلیل داده‌های پژوهش حاضر با استفاده از آنالیز کوواریانس صورت گرفت. یافته‌ها: براساس یافته‌ها، در پیش‌آزمون تفاوت معنا‌داری بین دو گروه گواه و تجربی وجود نداشت؛ درحالی‌که در پس‌آزمون، گروه تجربی به‌طور معنا‌داری بهتر از گروه گواه عمل کرد؛ به‌طوری‌که تمرینات برای‌تونیک باعث ایجاد تغییرات معنادار در تعادل ایستا، تعادل پویا، هماهنگی، قدرت، سرعت حرکت انگشتان و دقت در گروه تجربی شد (0٫001>p). نتیجه‌گیری: با طراحی برنامهٔ تمرینی برای‌تونیک می‌توان توانایی‌های ادراکی-حرکتی کودکان با ناتوانی ذهنی/هوشی را بهبود بخشید.

effects of brailletonik exercise on perceptual-motor abilities in educable intellectually disabled children

background & objective: approximately 1%–2% of all countries’ population consists of individuals with intellectual disabilities (ids); their main characteristic is defects in mental abilities. compared to the healthy population, children with ids are slow, lethargic, and aimless compared to the healthy population. rehabilitation specialists believe that perceptual–motor training, including brailletonik exercise (be), is appropriate and effective for developing essential motor skills and treating these disorders. be is a new practice that individuals can practice individually or in groups at any time and place. be is based on the coded letters of different languages and alphabets. besides, it is inspired by the international braille script. the present study aimed to evaluate the effects of be training on perceptual–motor abilities in educable children with ids.methods: this was a quasi–experimental study with pretest–posttest and a control group design. the study sample was selected from omid special needs primary schools in aran and bidgol city, iran. thirty educable male students with ids aged 7 to 10 years (mean±sd age: 8.37±1.19 y) were enrolled in the study. the inclusion criteria included right–handedness, the unfamiliarity of the subjects with criterion skills, no physical problems, no hyperactivity, no audiovisual disorders, no speech disorders, no use of medications, and no history of brain surgery. furthermore, these children’s id was not secondary to such clinical conditions as hydrocephaly, microcephaly, and macrocephaly. then, these individuals were randomly divided into two homogeneous groups matched for chronological age, height, and weight (n=15/group). lincoln ozeretsly test (lot) was used to evaluate perceptual–motor skills at the pretest stage (sloan, 1950) in both study groups. in the practice phase, for better control, the experimental group was composed of 15 subjects set in 3 groups. they were called to the training ground and practiced 3 sessions weekly for 8 weeks. each session started with a 5–minute warm–up, including stretching, kinetic, and jumping movements. then, bes were performed for 50 minutes. the control group received no intervention. at the posttest, immediately one day after the last training session, all study subjects were evaluated by lot. statistical analysis was performed using descriptive statistics and independent samples t–test, shapiro–wilk test, and analysis of covariance (ancova) in spss.results: the obtained results revealed no significant difference between the study groups in the pretest; however, the experimental group performed significantly better than the controls in the posttest, suggesting that be significantly changed the static balance, dynamic balance, coordination, strength, speed of finger movement, and accuracy in the experimental group (p<0.001).conclusion: a be program can improve the perceptual–motor abilities of children with ids.