اثربخشی برنامهٔ تلفیقی درمانی-آموزشی بر بهبود مولفه‌های خواندن و خودپنداشت دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری خاص با مشکل خواندن

زمینه و هدف: تجارب شکست در تکالیف باعث می‌شود دانش‌آموزان با اختلال یادگیری خاص، درمقایسه با دانش‌آموزان بدون این اختلال، خودپنداشت کمتری داشته باشند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی برنامهٔ تلفیقی درمانی-آموزشی بر بهبود مولفه‌های خواندن و خودپنداشت دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری خاص با مشکل خواندن بود. روش‌بررسی: این پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون و شامل دو گروه آزمایشی بود. جامعهٔ آماری را دانش‌آموزان دختر و پسر مقطع سوم دبستان‌های دولتی منطقهٔ پنج تهران تشکیل دادند که نمونه‌گیری به‌روش هدف‌مند اجرا شد. گروه نمونه پس از شناسایی ازطریق آزمون نما (18 دختر و 36 پسر) به‌شیوهٔ تصادفی در دو گروه آزمایشی برنامهٔ درمانی و گروه آزمایشی برنامهٔ تلفیقی درمانی-آموزشی قرار گرفتند. گروه‌ها هم‌زمان به پیش‌آزمون و پس‌آزمون (آزمون نما و خودپنداشت آهلووالیا، 1984) پاسخ دادند. در توصیف داده‌ها از میانگین و انحراف معیار با رسم نمودار و در بررسی اهداف، از تحلیل کواریانس و تحلیل کوواریانس چندمتغیره، به‌وسیلهٔ نرم‌افزار spss و سطح معناداری 0٫05 استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که برنامهٔ تلفیقی درمانی-آموزشی بر بهبود مولفه‌های خواندن (خواندن کلمات، زنجیرهٔ کلمات، نامیدن تصاویر، درک متن، خواندن ناکلمات و شبه‌کلمات، نشانه‌های حرف، نشانه‌های مقوله) و مولفه‌های خودپنداشت (رفتار، وضعیت عقلانی و تحصیلی، وضع ظاهر نگرش، اضطراب، شهرت، شادی و رضایت) اثربخش است (0٫05>p). نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش می‌توان از برنامهٔ تلفیقی درمانی-آموزشی جهت بهبود عملکرد تحصیلی و به‌طور هم‌زمان بهبود خودپنداشت دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری خاص با مشکل خواندن استفاده کرد. 

Integrated Therapeutic-Educational Program on Enhancement the Components of Reading and Self-Concept of Students with Specific Learning Disorder (SLD) with Impairment in Reading

Background & Objective: Failure experiences in assignments cause students with a specific learning disorder to have lower self–concept in comparison to students without this disorder. The purpose of the present study was to investigate the effectiveness of the integrated therapeutic–educational program on improving the reading and self–concept components of students with specific learning disorder with impairment in reading.Methods: This semi–experimental, pre–test and post–test design was performed on two experimental groups. The statistical population included boy and girl students of Tehran (capital city of Iran) and purposeful sampling. The sample group was randomly divided into two experimental group including therapeutic program and therapeutic–educational experimental group program. At first through the NEMA test to them (18 girls and 36 boys). Groups responded simultaneously to pre–test and post–test (positive test and self–concept of Ahlvulia, 1984). In describing the data, mean, standard deviation, plotting, and the test of research hypotheses, covariance analysis and multivariate covariance analysis were used by SPSS software and at the significance level of 0.05.Results: The findings showed that the integrated therapeutic–educational program improved the components of reading (reading words, chain of words, naming images, comprehension of the text, reading dialects and pseudo–words, signs and characters of the category) and self–concept (behavior, rational and educational status, appearance of attitude, anxiety, fame, happiness and satisfaction) were effective (p<0.05).Conclusion: Based on the findings of the research, we can use integrated therapeutic–educational program to improve academic performance and simultaneously improve the self–concept of students with specific learning disorder with impairment in reading.