تاثیر تمرینات ترکیبی بلندمدت (یوگا-توان‌بخشی قلبی) بر سطوح افسردگی و اضطراب بیماران جراحی بای‌پس عروق کرونری

زمینه و هدف: بیشتر بیمارانی که جراحی بای‌پس عروق کرونری را تجربه کرده‌اند از اختلالات خلق‌و‌خو رنج می‌برند؛ بنابراین مطالعهٔ حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرینات ترکیبی بلندمدت (یوگا-توان‌بخشی قلبی) بر سطوح افسردگی و اضطراب بیماران جراحی بای‌پس عروق کرونری انجام شد.روش‌بررسی: تحقیق حاضر کارآزمایی بالینی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود که به‌شیوهٔ نیمه‌تجربی در سال 1397 اجرا شد. آزمودنی‌ها 27 بیمار مرد 40تا75ساله بودند که حداقل یک ‌ماه از جراحی بای‌پس عروق کرونری آن‌ها گذشته بود. آزمودنی‌ها در گروه گواه (تمرین توان‌بخشی قلبی 13=n) و گروه آزمایش (تمرین ترکیبی یوگا-توان‌بخشی قلبی 14=n) جایگزین شدند. سپس سطوح افسردگی و اضطراب آن‌ها به‌وسیلهٔ چک‌لیست اختلالات روان‌شناختی تجدیدنظرشده (دروگاتیس، 1986) در بدو ورود و هنگام خروج از مطالعه ارزیابی شد. آزمودنی‌های گروه‌های‌ گواه و آزمایش به‌مدت هشت هفته در مرکز توان‌بخشی قلبی بیمارستان قلب شهید رجایی تهران به‌ترتیب به 24 جلسهٔ یک‌ساعته تمرین توان‌بخشی قلبی (با شدت 60تا85درصد ضربان قلب بیشینه) و تمرین ترکیبی (دوازده جلسه یوگا-دوازده جلسه توان‌بخشی قلبی) پرداختند. با درنظرگرفتن معیارهای خروج از مطالعه در انتها تعداد آزمودنی‌های گروه‌های گواه و آزمایش، هریک به 7 نفر رسید. به‌منظور مقایسهٔ درون‌گروهی و بین‌گروهی به‌ترتیب از آزمون‌های تی‌ وابسته و تی مستقل در سطح معناداری 0٫05  به‌کمک نرم‌افزار spss نسخهٔ 22 استفاده شد.یافته‌ها: بین سطوح افسردگی (0٫595=p) و اضطراب (0٫911=p) دو گروه در مرحلۀ پیش‌‌آزمون و نیز سطوح افسردگی (0٫727=p) و اضطراب (0٫268=p) دو گروه در مرحلۀ پس‌آزمون تفاوت معناداری مشاهده نشد. تمرین توان‌بخشی قلبی بر سطوح افسردگی (0٫002=p) و اضطراب (0٫011=p) بیماران گروه گواه تاثیر معناداری داشت. تمرین ترکیبی نیز بر سطوح افسردگی (0٫006=p) و اضطراب (0٫047=p) بیماران گروه آزمایش دارای تاثیر معناداری بود.نتیجه‌گیری: باتوجه به اثربخشی تمرینات بلندمدت توان‌بخشی قلبی و تمرینات ترکیبی (یوگا-توان‌بخشی قلبی) در این مطالعه و نیز ایمنی زیاد و کم‌هزینه‌بودن تمرینات یوگا، مراکز درمانی می‌توانند باتوجه به امکانات و در صورت تمایل بیماران، تمرینات یوگا را جایگزین بخشی از تمرینات توان‌بخشی قلبی کنند.

The Effects of Long-Term Yoga and Rehabilitation Combined Training on Depression and Anxiety in Patients Undergoing Coronary Artery Bypass Graft Surgery

Background & Objectives: Cardiovascular Disease (CVD) is the main reason for morbidity and mortality in developed and developing countries. Among CVDs, coronary artery disease is the most frequent cause of heart disease, especially in the elderly. The most prevalent treatment for CVD is Coronary Artery Bypass Graft (CABG). Most patients that experience this surgery encounter mood disorders. One of the prerequisites for CVD treatment is cardiac rehabilitation, which reduces the risk of cardiac events and improves psychological disorders by physical exercise. However, depression and anxiety are conditions that affect the patient’s compliance with medical advice, including cardiac rehabilitation programs. Yoga, as a simultaneous treatment of mind–body, is growing in popularity. Accordingly, the present study was conducted to investigate the effects of long–term combined exercises (yoga–cardiac rehabilitation) on depression and anxiety levels in patients undergoing CABG surgery. Methods: This quasi–experimental study was conducted on 27 male patients (40–75 years old) who experienced CABG surgery at least one month before the research onset in Shahid Rajaie cardiovascular, medical, and research center in Tehran City, Iran, in 2019. They were randomly assigned into the control (Cardiac Rehabilitation Training; CRT, n=13) and experimental (combined yoga–CRT or COMT, n=14) groups. The study inclusion criteria included male gender, the ejection fraction of >35% based on patient’s Echocardiography (ECG), the lack of comorbidities, such as kidney failure, diabetes, cancer, and severe neurological disorders, no experience of emergency heart and valve surgery, and not taking drugs for severe psychological disorders. Exclusion criteria included motor disorders that prevent rehabilitation exercises, the lack of regular follow–up and attendance during the training sessions, changes in the patients’ ECG, and the aggravation of chest pain. The levels of depression and anxiety were evaluated by a Symptom Checklist–90–Revised (SCL–90–R; Derogatis, 1986) in two stages (before & after interventions). The CTR group performed a one–hour cardiac rehabilitation program with 60%–85% of maximum heart rate for 3 days a week. The COMT group performed a one–hour yoga and cardiac rehabilitation plan for 3 days a week (one session in between, 12 session rehabilitation training, 12 sessions of yoga training). The study subjects completed training sessions for 8 weeks. For understanding yoga training intensity, we used a 20–point scale of Borg’s rate of perceived exertion. The optimal pressure sensation in these patients was considered based on the results of studies equal to 11–13. Subjects who stopped attending the sessions for any reason were excluded from the study (CRT group: n=7; COMT group: n=7). Data analysis was performed using SPSS (α=0.05). The distribution of data related to research variables was studied using Shapiro–Wilk test. Dependent Samples t–test was used for intra–group comparisons and Independent Samples t–test was employed for between–group comparisons. Results: The obtained data suggested no difference between depression (p=0.595) and anxiety (p=0.911) levels in the pretest as well as depression (p=0.727) and anxiety (p=0.268) levels in the posttest between the study groups. Furthermore, we observed a significant reduction in depression (p=0.002) and anxiety (p=0.011) levels in the CRT group. Besides, depression (p=0.006) and anxiety (p=0.047) levels significantly declined in the COMT group.Conclusion: Considering the effectiveness of COMT and CRT interventions in our study, cardiac rehabilitation centers can offer combined training models based on their facilities and patients’ desire post–CABG surgery (i.e., because of the safety and low costs of yoga training).