بررسی اثربخشی درمان مبتنی‌بر ذهن‌آگاهی بر تحریف‌های شناختی و خودکنترلی نوجوانان معتاد در حال ترک شهر اصفهان

زمینه و هدف: امروزه اختلال‌های مصرف‌ مواد و پیامدهای ناخوشایند آن از معضل‌های بسیار مهم‌ سلامت عمومی در سراسر جهان به‌شمار می‌رود. تحریف‌های شناختی و اشکال در خودکنترلی از مشکلات افراد در حال ترک است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی‌بر ذهن‌آگاهی بر تحریف‌های شناختی و خودکنترلی نوجوانان معتاد در حال ترک شهر اصفهان انجام شد.روش‌بررسی: این پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-‌پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی نوجوانان معتاد مراجعه‌کننده به کلینیک ترک یاقوت شهر اصفهان تشکیل دادند که از بین آنان تعداد 30 نفر به‌صورت نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شده و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. برای گروه آزمایش طی هشت جلسه درمان مبتنی‌بر ذهن‌آگاهی انجام پذیرفت. جمع‌آوری داده‌ها توسط پرسشنامه‌های تحریف‌های شناختی الیس (نسخهٔ عبدالله‌زاده و سالار، 1389) و پرسشنامهٔ خودکنترلی (تانجی، 2004) صورت گرفت. سپس داده‌ها در سطح توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (تحلیل کووارایانس) با استفاده از نرم‌افزار spss نسخهٔ 21 تجزیه‌وتحلیل آماری شدند.یافته‌ها: یافته‌های این پژوهش حاکی‌از آن بود که درمان مبتنی‌بر ذهن‌آگاهی باعث کاهش تحریف‌های شناختی (پس‌آزمون گروه آزمایش 6٫41±49٫36 و گروه گواه 8٫48±57٫32، 0٫001

Mindfulness-Based Therapy on Cognitive Distortions and Self-Control in Teens Receiving Substance Dependence Treatment

Background & Objectives: Drug use disorders and their adverse effects are among the most important public health problems worldwide. Cognitive distortions and problems in self-control are the problems people are leaving. The current study assessed the effectiveness of mindfulness–based therapy on cognitive distortions and self–control in teens under substance dependence treatment. Methods: This was a quasi–experimental study with a pretest–posttest and a control group design. Our study sample included all teens undergoing substance dependence treatment in Isfahan City, Iran, in 2017. We used convenience sampling method to select the study participants from substance dependence treatment centers in Isfahan (Yaghot center). Next, we randomly selected 30 individuals who met the inclusion criteria of the study. Accordingly, they were randomly assigned in the test and control groups. After conducting the pretest in both groups, the test group received eight 90–minute weekly sessions of mindfulness–based therapy. However, the control group remained in the waiting list to receive the intervention. Then, the study groups were examined at posttest and follow–up stages. The Cognitive Distortion Questionnaire by Ellisand, and the 36–item Self–Control Questionnaire by Tanji (2004) were used for data collection. The collected data were analyzed by Analysis of Covariance (ANCOVA). Results: The present study results suggested that mindfulness–based therapy could reduce cognitive distortion and increase self–control in the studied subjects (p<0.001).Conclusion: According to the obtained data, professionals of this field could be encouraged to implement mindfulness–based therapy to improve patients’ conditions.