بررسی اثربخشی آموزش نظریهٔ ذهن بر کفایت اجتماعی و خویشتن‌داری کودکان سندروم داون

زمینه و هدف: ﻛﺎستی ﻫﺎی ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ کفایت ﺍﺟﺘﻤﺎعی و مهارت خویشتن داری ﺩﺭ ﻛﻮﺩﻛﺎﻥ سندروم داون ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪﻩ ﺗﺎ آن ها ﺍﺯ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎی ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺩﺭ موقعیت های ﺍﺟﺘﻤﺎعی ﺁﮔﺎهی ﻛﺎفی ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺩﺭ ﺗﻌﺎﻣل های ﺑﻴﻦ ﻓﺮﺩﻯ دچار مشکل شوند. پژوهش حاضر، با هدف بررسی اثربخشی آموزش نظریهٔ ذهن بر کفایت اجتماعی و خویشتن داری در کودکان سندروم داون دوره های اول و دوم ابتدایی شهر یزد، در سال تحصیلی 97-1396 انجام شد.روش بررسی: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری را تمامی کودکان سندروم داون شهر یزد تشکیل دادند که 24 کودک مبتلا به این سندروم، به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه 12نفرهٔ آزمایش و گواه قرار گرفتند. با استفاده از آزمون های کفایت اجتماعی (پرندین، 1385) و خرده مقیاس خویشتن داری پرسشنامهٔ مهارت اجتماعی (گرشام و الیوت، 1990) هر دو گروه در دو موقعیت پیش آزمون و پس آزمون سنجیده شدند. در گروه آزمایش 12 جلسه آموزش نظریهٔ ذهن صورت گرفت. داده ها در سطح آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس) توسط نرم افزار spss نسخهٔ 21 تجزیه وتحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد آموزش نظریهٔ ذهن بر کفایت اجتماعی (0٫001>p) و خویشتن داری (0٫001>p) کودکان گروه آزمایش تاثیر معنا دار داشته است.نتیجه گیری: باتوجه به نتایج حاصل، آموزش نظریهٔ ذهن باعث بهبود کفایت اجتماعی و خویشتن داری در کودکان سندروم داون می شود.

Theory of mind teaching on the social competencies and restraint in children of Down syndrome

Background & Objective: The deficiencies in social adequacy and self–esteem skills in Down’s syndrome children have prevented them from having adequate behaviors in social situations and lacking interpersonal interactions. The purpose of this study was to investigate the effectiveness of teaching the theory of mind on the social adequacy and self–sufficiency of Down syndrome in the first and second elementary schools of Yazd in the academic year 2017–2018.Methods: This is a semiexperimental design with a pretestposttest design with the control group. The statistical population of all children was Down syndrome in Yazd city, in which 24 children with Down syndrome were selected by available sampling method and randomly divided into two experimental and control groups (each group was 12). The social skills questionnaire (Gersham and Elliott, 1990), using social competency tests (Prandin, 2006) and the subscale of self–restraint of social skills questionnaire (Gersham and Elliott, 1990), were assessed in both pretest and posttest. Twelve sessions of mind theory training were conducted for the experimental group. Data were analyzed using descriptive statistics (mean, standard deviation) and inferential (covariance analysis) by SPSS21 software.Results: The results showed that training of mind theory had a significant effect on social adequacy (p<0.001) and restraint (p<0.001) in children of the experimental group.Conclusion: According to the results, teaching the theory of mind improves the social adequacy and self–control of children with Down syndrome.