اثربخشی برنامه‌ریزی درمان دمانس مبتنی‌بر روش مونتسوری، بر کارکردهای شناختی بیماران مبتلا به آلزایمر

هدف: در راستای بهبود اختلالات پیش‌روندهٔ شناختی در بیماری نورودژنراتیو آلزایمر، یک پروتکل توان‌بخشی شناختی با عنوان برنامه‌ریزی درمان دمانس مبتنی‌بر روش مونتسوری طراحی شده است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی این روش در بهبود کارکردهای شناختی افراد مبتلا به آلزایمر اجرا گردید.روش‌بررسی: طرح پژوهش، نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه گواه بود. تعداد 58 نفر از مبتلایان به بیماری آلزایمر به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در گروه آزمایش (روش مداخله: برنامه‌ریزی درمان دمانس مبتنی‌بر روش مونتسوری) و گروه گواه قرار گرفتند. ابزار سنجش شامل پرسشنامهٔ معاینهٔ مختصر وضعیت روانی یا mmse (فولستین و همکاران، 1975)، آزمون درجه‌بندی بالینی زوال عقل یا cdr (موریس و همکاران، 1993)، آزمون غربالگری اختلال شناختی یا minicog (بورسون و همکاران، 2000) بود. داده‌ها توسط آزمون آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری و در نرم‌افزار آماری spss 24 در سطح معناداری 0٫05>p تجزیه‌وتحلیل شدند.یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که بین گروه آزمایش و گروه گواه از نظر عملکرد شناختی (نمرات معاینه مختصر وضعیت روانی، آزمون درجه‌بندی بالینی زوال عقل و آزمون غربالگری اختلال شناختی) تفاوت معنا‌دار وجود داشت (0٫001=p).نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داد که برنامه‌ریزی درمان دمانس مبتنی‌بر روش مونتسوری به‌عنوان مداخلهٔ غیردارویی موثر می‌تواند جهت بهبود کارکردهای شناختی مبتلایان به آلزایمر به‌کار گرفته شود.