اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی گروهی بر درد و تاب‌آوری در بیماران مبتلا به نشانگان فیبرومیالژیا

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر رفتاردرمانی دیالکتیکی بر درد و تاب‌آوری در بیماران مبتلا به سندرم فیبرومیالژیا بود. روش این پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیشپس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود.روش‌بررسی: جامعهٔ مطالعه‌شده، بیماران مبتلا به به سندرم فیبرومیالژیا در شهر تهران بودند. به‌طور کلی تعداد 20 نفر برای گروه آزمایشی بیماران مبتلا به سندرم فیبرومیالژیا و 20 نفر به‌عنوان گروه گواه انتخاب شدند. سپس گروه آزمایش، درمان مبتنی‌بر رفتاردرمانی دیالکتیکی دریافت و گواه هیچ درمانی دریافت نکرد. ابزارهای این پژوهش شامل، پرسشنامهٔ درد مک‌گیل فرم کوتاه و پرسشنامهٔ تاب‌آوری کانر و دیویدسون (2003) بود. روش آماری، تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر (0٫05>p) بود و از نرم‌افزار آماری spss نسخهٔ 22استفاده شد.یافته‌ها: باتوجه به نمرات کل متغیرها، میانگین (انحراف‌معیار) نمرهٔ کل درد در پیش، پس‌آزمون و دورهٔ پیگیری در گروه آزمایش به‌ترتیب 3٫97 ± 23٫85، 5٫19 ± 12٫95 و 5٫15 ± 13٫10بود، همچنین میانگین (انحراف‌معیار) پیش، پس‌آزمون و دورهٔ پیگیری نمرهٔ کل درد در گروه گواه به‌ترتیب 7٫79 ± 18٫65، 7٫10 ± 16٫70 و 4٫31 ± 25٫15 بود. میانگین (انحراف‌معیار) تاب‌آوری در پیش، پس‌آزمون و دورهٔ پیگیری در گروه آزمایش به‌ترتیب 10٫54 ± 35٫50 (41٫95 ± 7٫00 و 10٫88 ± 39٫20) بود، همچنین میانگین (انحراف‌معیار) پیش، پس‌آزمون و دورهٔ پیگیری تاب‌آوری در گروه گواه به‌ترتیب7٫56 ± 35٫85، 7٫59 ± 37٫90 و7٫80 ± 36٫30 بود. تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر نشان داد، رفتاردرمانی دیالکتیکی می‌تواند تاثیر معناداری را بر بُعد حسی درد، بُعد عاطفی درد، نمرهٔ کل درد، بُعد ارزیابی درد، بُعد دردهای متنوع و گوناگون و تاب‌آوری بگذارد (0٫05>p).نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های پژوهش می‌توان گفت که رفتاردرمانی دیالکتیکی باتوجه به مهارت آموزی‌هایی که دارد باعث افزایش تاب‌آوری و کاهش حس درد در بیماران مبتلا به سندرم فیبرومیالژیا می‌شود.