پیش‌بینی خودبازداری براساس مهارت‌های اجتماعی و تنظیم هیجانی دانش‌آموزان معلول جسمی حرکتی

هدف: دانش‌آموزان معلول به‌دلیل ناهنجاری‌های آشکار بدنی، دارای محدویت‌ها و فعالیت‌های حرکتی بوده و نیازمند روش‌های خاص تعلیم‌و‌تربیتی هستند. از‌این‌رو در این تحقیق به پیش‌بینی خودبازداری براساس مهارت‌های اجتماعی و تنظیم هیجانی دانش‌آموزان معلول جسمی‌حرکتی مقطع متوسطهٔ دورهٔ دوم شهر ارومیه پرداخته شد.روش‌بررسی: روش ﺗﺤﻘﻴﻖ، از نوع همبستگی بود. جامعهٔ آماری شامل تمامی دانش‌آموزان معلول پسر و دختر دورهٔ دوم مقطع دبیرستان شهر ارومیه در سال تحصیلی 97-1396 بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس تعداد 108 دانش‌آموز به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. اﺑﺰارهای اﻧﺪازهﮔﻴﺮی مقیاس درجه‌بندی مهارت اجتماعی ماتسون (1983)، پرسشنامهٔ تنظیم هیجان گارنفسکی، کرایج و اسپینهاون (2001)، مقیاس خودبازداری وینبرگر و شوارتز (1990) بود. ﺑﻪﻣﻨﻈﻮر ﺗﺠﺰﻳﻪ‌و‌ﺗﺤﻠﻴﻞ اﻃﻼﻋﺎت از روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه با استفاده از نرم‌افزار spss در سطح معنا‌داری 0٫05 اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ..یافته‌ها: نتایج به‌دست‌آمده از تحقیق نشان داد که مولفه‌‌های مهارت‌های اجتماعی شامل رابطه با همسالان (0٫040= p و 0٫18= β)، پرخاشگری (0٫001= p و 0٫33=β)، مهارت‌های اجتماعی مناسب (0٫010=p و 0٫22= β) و رفتارهای غیراجتماعی (0٫040=p و 0٫19= β) قادر به پیش‌بینی خودبازداری بودند. همچنین مولفهٔ نشخوار فکری (0٫001=p و 0٫38= β) از تنظیم هبجانی نیز قادر به پیش‌بینی تغییرات خودبازداری دانش‌آموزان معلول جسمی حرکتی بودند.نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به‌دست‌آمده، به‌منظور افزایش کارایی دانش‌آموزان معلول جسمی‌حرکتی، می‌توان از مداخله‌هایی که باعث افزایش مهارت‌های اجتماعی و تنظیم هیجانی آن‌ها می‌شوند، استفاده کرد.