تدوین و بررسی اثربخشی برنامهٔ آموزش جسمی، شناختی و هیجانی بلوغ بر خودپندارهٔ دانش‌آموزان دختر نابینا

هدف: نابینایی وضعیت جسمانی آسیب‌دیده با عوارض شدید هیجانی است؛ بنابراین این پژوهش به‌منظور تدوین و تعیین اثربخشی برنامهٔ آموزش جسمی، شناختی و هیجانی بلوغ بر خود پنداره دانش‌آموزان دختر نابینا صورت گرفت.روش‌بررسی: این پژوهش با روش نیمه‌آزمایشی با طرح (پیش‌آزمونپس‌آزمون با گروه کنترل) بود. جامعهٔ آماری را تمامی دانش‌آموزان دختر ابتدایی که در مدارس نابینای دخترانهٔ شهر تهران مشغول به تحصیل بودند، تشکیل دادند. نمونهٔ پژوهش عبارت بود از 30 نفر از دانش‌آموزان پایه‌های مذکور که به‌شیوهٔ تصادفی انتخاب شده و در گروه‌های آزمایش و کنترل به‌صورت تصادفی گمارده شدند. برنامهٔ آموزشی مسائل جسمانی، شناختی و هیجانی بلوغ طی 10 جلسهٔ 90 دقیقه‌ای (دوبار در هفته) در مدرسه نابینایان بر گروه آزمایش اجرا گردید. به‌منظور ارزیابی خودپندارهٔ دانش‌آموزان نابینا از پرسشنامهٔ خودپندارهٔ پیرزهریس (1969) استفاده شد.یافته‌ها: نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که برنامهٔ آموزش جسمی، شناختی و هیجانی بلوغ در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل، به‌طور معناداری افزایش خودپنداره و ابعاد آن به جز اضطراب در مرحلهٔ پس‌آزمون را در پی داشته است (0٫001˂p).نتیجه‌گیری: نتایج بیانگر این بود که برنامهٔ آموزش جسمی، شناختی و هیجانی بلوغ روشی موثر برای رشد خودپنداره در جهت افزایش رفتار، وضعیت شناختی و ذهنی، ظاهر و ویژگی جسمانی، محبوبیت، شادی و رضایت‌مندی در دانش‌آموزان دختر نابینا است.