مدل‌یابی رابطهٔ طرحواره‌های ناسازگار اولیه با میانجی‌گری رفتارهای ارتقادهندهٔ سلامت با سلامت روانی دانش‌آموزان

هدف: سلامت روانی متغیر مهمی است که تحت تاثیر عوامل زیادی قرار دارد. این پژوهش با هدف بررسی مدل‌یابی رابطهٔ بین طرحواره‌های ناسازگار اولیه با میانجی‌گری رفتارهای ارتقادهندهٔ سلامت با سلامت روانی دانش‌آموزان انجام شد.روش‌بررسی: پژوهش از نوع پژوهش‌های همبستگی مبتنی‌بر روش مدل‌یابی معادلات ساختاری (sem) بود. جامعهٔ آماری شامل تمامی دانش‌آموزان دختر و پسر مقطع متوسطهٔ دوم شهر ساری بود که با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای متناسب با حجم انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل مقیاس طرحواره‌های ناسازگار اولیه (یانگ، 1994)، مقیاس سلامت روان (گلدبرگ، 1979) و مقیاس رفتارهای ارتقادهندهٔ سلامت (والکر، 1987) بود. برای تجزیه‌وتحلیل اطلاعات به‌دست‌آمده، از مدل‌یابی معادلات رگرسیونی ساختاری استفاده شد و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار‌های نسخهٔ 24، spss و نسخهٔ 23، amos انجام گرفت.یافته‌ها: نتایج نشان داد همبستگی مستقیم معناداری بین متغیرهای طرحواره‌های ناسازگار اولیه با سلامت روانی و همبستگی معکوس معنا‌داری بین رفتارهای ارتقادهندهٔ سلامت با سلامت روانی وجود داشت (0٫001>p). طرحواره‌های ناسازگار اولیه با میانجی‌گری رفتارهای ارتقادهندهٔ سلامت با سلامت روانی دارای واریانس تبیین‌شدهٔ 0٫13 بوده و بیانگر برازش مناسب مدل است.نتیجه‌گیری: باتوجه به اینکه طرحواره‌های ناسازگار اولیه با میانجی‌گری رفتارهای ارتقادهندهٔ سلامت نقش پیش‌بینی‌کنندگی را در سلامت روان دارد، پیشنهاد می‌شود از آموزش رفتارهای ارتقادهندهٔ سلامت در مدارس استفاده گردد و برنامه‌های طرحوارهٔ درمانی جهت بهبود سلامت‌روان، آمیخته با آموزش ابعاد ارتقادهندهٔ سلامت باشد.