اثربخشی مداخلات رفتاری بر تغییر رفتار روزانهٔ مدرسه و تکلیف‌گریزی کودکان با اختلال نارسایی توجه/فزون‌کنشی

زمینه و هدف: دانش‌آموزان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/فزون‌کنشی در معرض مشکلات زیادی در حوزه‌های کارکردی از جمله وضعیت تحصیلی هستند؛ لذا این پژوهش به‌منظور بررسی اثر درمانی مبتنی‌بر مداخلات رفتاری هماهنگ درمان‌گر، خانه و مدرسه بر تغییر رفتار روزانهٔ مدرسه‌ای و کاهش تکلیف‌گریزی کودکان با اختلال نارسایی توجه/فزون‌کنشی صورت گرفت. روش‌بررسی: جامعهٔ آماری شامل تمامی کودکان با اختلال نارسایی توجه/فزون‌کنشی بود که به یکی از مراکز مشاورهٔ تهران در سال 971396 مراجعه کرده بودند. از بین کودکان واجد شرایط با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی 30 دانش‌آموز پسر 8 تا 9 ساله به‌همراه والدین و معلم‌شان انتخاب و در دو گروه گواه و آزمایش جای‌دهی شدند. به گروه آزمایش روش درمانی هماهنگ درمان‌گر، خانه و مدرسه در طول سه ماه آموزش داده شد. از مقیاس مشکلات رفتاری کانرز فرم والدین (1978) و مقیاس مشکلات رفتاری کانرز فرم معلم (1998) در این پژوهش استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که روش درمانی رفتاری هماهنگ درمان‌گر، خانه و مدرسه بر تغییر رفتار روزانهٔ مدرسه‌ای (0٫001>p) و کاهش تکلیف‌گریزی (0٫001>p) کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/فزون‌کنشی موثر بود. همچنین نتایج پیگیری نشان داد که بین دو گروه پژوهش تفاوت معنا‌دار وجود داشت و اثربخشی مداخله بعد از 7 هفته باقی ماند (0٫001>p).نتیجه‌گیری: با توجه به اثربخشی درمان هماهنگ درمان‌گر، خانه و مدرسه پیشنهاد می‌شود از این روش آموزشی به‌منظور بهبود وضعیت کودکان با اختلال نارسایی توجه/فزون‌کنشی استفاده شود.