بررسی مشخصه‌های گفتاری آسیب‌دیده در بیماران مبتلا به مالتیپل‌اسکلروزیس و میزان استفادهٔ آن‌ها از خدمات گفتاردرمانی در شهر اهواز

زمینه و هدف: مالتیپل‌اسکلروزیس و اختلالات ارتباطی ناشی‌از آن منجربه محدودیت‌های متعدد در زندگی روزمره می‌شود. هدف از این پژوهش بررسی مشخصه‌های گفتاری آسیب‌دیده در بیماران مبتلا به مالتیپل‌اسکلروزیس همراه با گفتار فلجی شهر اهواز و میزان استفادهٔ آن‌ها از خدمات گفتاردرمانی است.روش‌بررسی: این مطالعه به‌صورت مقطعی روی 102 نفر از بیماران مبتلا به مالتیپل‌اسکلروزیس تک‌زبانهٔ‌ شهر اهواز با استفاده از ارزیابی‌های ادارکی توسط آسیب‌شناس گفتار و زبان انجام شد. همچنین اطلاعات مربوط به میزان استفاده از خدمات گفتاردرمانی با مراجعه به کیلینک‌های گفتاردرمانی دانشگاه علوم‌پزشکی اهواز و پرسش از بیماران ثبت شد. تحلیل اطلاعات در این پژوهش از طریق آمار توصیفی‌تحلیلی ازجمله آزمون کای‌اسکوئر، تی دو نمونهٔ مستقل، جداول میانگین و انحراف معیار با استفاد از نرم‌افزار spss نسخهٔ 22 صورت گرفت.یافته‌ها: باتوجه به نتایج، خشونت صدا (94٫6درصد)، لرزش صوتی (75درصد)، صوت همراه با تلاش و تقلا (73٫2درصد)، حرکات متناوب کند و نامنظم (69٫9درصد)، یک‌نواختی بلندی (60٫7درصد) و تولید نادقیق هم‌خوان‌ها (51٫8درصد) بیشترین علائم گفتاری مشاهده‌شده در این افراد بوده است. از تعداد 102 نفر بیمار بررسی‌شده 3٫9درصد از آن‌ها از خدمات گفتاردرمانی استفاده می‌کردند.نتیجه‌گیری: طبق مشخصه‌های گفتاری که در این بیماران آسیب‌دیده وجود داشت، بروز مشکلات گفتاری به‌ترتیب بیشتر درحوزهٔ آواسازی، تولید، ویژگی‌های زبر زنجیری و تشدید به‌دلیل بدعملکردی حنجره، فقدان حرکات ظریف حنجره‌ای، حرکات آهسته و نادقیق زبان، اختلال در عملکرد مخچه و نقص در کنترل تنفسی بوده است. همچنین نتایج نشان داد میزان درخورتوجهی از بیماران مبتلا به مالتیپل‌اسکلروزیس (96٫1درصد) از خدمات مناسب برای مشکلات ارتباطی خود بهره‌مند نمی‌شوند.