مقایسهٔ میزان اثربخشی آموزش مبتنی‌بر پذیرش و تعهد و مهارت‌های اجتماعی بر کاهش نشانه‌های پرخاشگری نوجوانان

زمینه و هدف: پرخاشگری از مسائل مهم دورهٔ نوجوانی ‌بوده که به‌عنوان عاملی تهدیدکننده برای سلامت نوجوانان مطرح شده است؛ به‌طوری‌که همهٔ ابعاد رشد و سلامت نوجوانان را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. پژوهش حاضر باهدف مقایسهٔ میزان اثربخشی آموزش مبتنی‌بر پذیرش و تعهد و مهارت‌های اجتماعی بر کاهش نشانه‌های پرخاشگری نوجوانان انجام شد.روش‌بررسی: مطالعهٔ حاضر از نوع شبه‌آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون‌پس‌آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعهٔ آماری پژوهش را همهٔ نوجوانان دختر مشغول به تحصیل در سال 1394 شهرستان نوشهر تشکیل دادند. بدین‌منظور 75 نفر از نوجوانان دارای نشانه‌های پرخاشگری، انتخاب ‌شده و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک‌ گروه کنترل (25 نفر در گروه آموزش مهارت‌های اجتماعی و 25 نفر در گروه آموزش مبتنی‌بر پذیرش و تعهد و 25 نفر در گروه کنترل) قرار گرفتند. آموزش‌ها به‌مدت ده جلسه در گروه‌های آزمایش انجام شد. ابزار پژوهش پرسشنامهٔ پرخاشگری باس و پری بود. همچنین داده‌های جمع‌آوری‌شده ازطریق تحلیل کواریانس تجزیه‌وتحلیل شد.یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر نشان داد تفاوت میانگین گروه‌های آزمایش (آموزش مبتنی‌بر پذیرش/تعهد و مهارت‌های اجتماعی) درمقایسه با گروه کنترل کاهش معناداری داشت (0٫001>p)؛ اما بین دو گروه آزمایش تفاوتی وجود نداشت.نتیجه‌گیری: هر دو شیوهٔ آموزش مبتنی‌بر پذیرش/تعهد و مهارت‌های اجتماعی بر کاهش نشانه‌های پرخاشگری نوجوانان موثرند؛ بنابراین می‌توان از هر دو شیوه جهت افزایش عملکرد فردی و اجتماعی و آموزشی این نوجوانان بهره برد.