بررسی اثربخشی گشتالت‌درمانی گروهی بر امید‌به‌زندگی و احساس تنهایی زنان سالمند

زمینه و هدف: سالمندی دوران حساسی از زندگی است که افراد را در معرض تهدیدات بالقوه‌ای نظیر تنهایی، از‌دست‌دادن حمایت اجتماعی و استقلال فردی قرار می‌دهد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گشتالت‌درمانی گروهی بر امیدبه‌زندگی و احساس تنهایی زنان سالمند شهر کرمان انجام شد.روش‌بررسی: پژوهش از نوع شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمونپس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری این پژوهش شامل تمامی زنان سالمندی بود که در سال 1397 در آسایشگاه‌های سالمندان شهر کرمان اقامت داشتند. نمونه شامل 24 زن سالمند بود که به‌طور تصادفی از میان دو مرکز انتخاب و به‌تصادف در دو گروه آزمایش و گواه جای‌گذاری شدند. در گروه آزمایش گشتالت‌درمانی گروهی در 8 جلسه آموزش داده شد. گروه گواه مداخله‌ای دریافت نکرد. هر دو گروه قبل و بعد از اجرای آزمایش به پرسشنامهٔ امیدبه‌زندگی میلر (1997) و مقیاس احساس تنهایی راسل و همکاران (1980) پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss20 و روش‌های آماری میانگین، انحراف‌معیار و تحلیل کوواریانس در سطح معناداری (0٫01=α) تجزیه و تحلیل شدند.یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که گشتالت‌درمانی گروهی بر امیدبه‌زندگی و احساس تنهایی زنان سالمند تاثیر معناداری داشت (0٫001>p).نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این پژوهش گشتالت‌درمانی گروهی با تاکیدی که بر زمان حال، آگاهی و احساس کامل بودن دارد به زنان سالمند کمک می‌کند تا بر احساس تنهایی خود فائق آمده و امیدبه‌زندگی خود را بهبود ببخشند.