اثربخشی روش تربیت مخچه به‌همراه ویبریشن بر مهارت‌های خواندن و حساسیت شنیداری دانش‌آموزان با مشکلات خواندن

هدف: فقدان فراگیری مهارت‌های خواندن می‌تواند مانع پیشرفت کودکان در سال‌های تحصیل شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی روش تربیت مخچه به‌همراه ویبریشن بر مهارت‌های خواندن دانش‌آموزان با مشکلات خواندن بود.روش‌بررسی: این پژوهش، نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون‌پس‌آزمون و گروه گواه بود. جامعهٔ پژوهش تمامی دانش‌آموزان پایهٔ دوم و سوم ابتدایی بودند. جهت انجام پژوهش، 20 دانش‌آموز پایهٔ دوم و سوم به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه قرار گرفتند (هر گروه 10 نفر). داده‌های پژوهش از طریق آزمون خواندن کرمی نوری و مرادی (1381) و آزمون حساسیت شنیداری وپمن (1987) جمع‌آوری شدند. ابتدا در هردو گروه پیش‌آزمون اجرا شد و سپس گروه آزمایشی 20 جلسهٔ یک‌ساعت ونیمی (یک ساعت تربیت مخچه و نیم‌ساعت اصلاح شنیداری) تحت آموزش با این روش قرار گرفتند. گروه گواه، مداخله‌ای دریافت نکرد. سپس برای آزمودنی‌ها پس‌آزمون اجرا شد. در نهایت نیز نتایج با نرم‌افزار spss و تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 0٫05 تحلیل شدند.یافته‌ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که مداخلهٔ مذبور باعث تغییر معناداری در مشکلات خواندن دانش‌آموزان می‌گردد (0٫001>p) و این تفاوت تنها برای خرده‌آزمون‌های خواندن کلمات (0٫448=p)، نامیدن تصاویر (0٫320= p) و حذف آوا‌ها (0٫616 =p) معنادار نبود .همچنین مداخلهٔ مذبور باعث تغییرات معناداری نیز در حساسیت شنیداری (0٫014 =p) دانش‌آموزان شده بود.نتیجه‌گیری: ‌روش تربیت مخچه به‌همراه ویبریشن بر بهبود مشکلات خواندن و حساسیت‌شنیداری دانش‌آموزان با مشکلات خواندن موثر است؛ بنابراین این روش می‌تواند در کنار آموزش‌های لازم برای این دانش‌آموزان به کار گرفته شود.