مدل‌یابی علّی روابط تحول حرکتی و دیداری‌فضایی بر تحول هیجانی‌کارکردی با واسطه‌گری تعامل مادر و کودک

هدف: تحول دیداری‌فضایی، یکی از بنیان‌های بسیار مهم تحول، بازنمایی‌های ذهنی راجع به دنیای بیرون را شکل می‌دهد. این تحول می‌تواند بر ارتباط ‌کودک با‌ محیط، اطرافیان و نهایتاً تحول هیجانی‌کارکردی اثر بگذارد. پژوهش حاضر باهدف بررسی برازش مدل رابطهٔ تحول‌حرکتی و دیداری‌فضایی بر تحول هیجانی‌کارکردی با واسطه‌گری تعامل مادرکودک انجام شد.روش‌بررسی: روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. جامعهٔ آماری شامل تمامی کودکان بهنجار پیش‌دبستانی شهر ‌مشهد در سال 1396 بودند. نمونهٔ مطالعه شامل 356 نفر بود که به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای با توجه به ملاک‌های ورود و خروج انتخاب شدند. برای اندازه‌گیری متغیر پژوهش از مقیاس‌های اختلال هماهنگی رشد (ویلسون، 2009)، تحول دیداری‌فضایی (واچس، 2014)، رابطهٔ والدکودک (پیانتا، 1994) و تحول هیجانی‌کارکردی (گرینسپن، 2002) استفاده شد. داده‌های جمع‌آوری‌شده از طریق تحلیل‌مسیر در معادلات ساختاری با نرم‌افزار لیزرل نسخهٔ 9٫30 تحلیل شدند.یافته‌ها: نتایج نشان ‌داد که تحول حرکتی و تحول دیداری‌فضایی با میانجی‌گری تعامل مادرکودک با تحول هیجانی‌کارکردی بود (1٫000=agfi، 0٫000rsmea=). ازطرفی رابطهٔ مستقیم معناداری بین تعامل مادرکودک با تحول حرکتی (0٫001>p و 0٫287=r) و دیداری‌فضایی (0٫001>p و 0٫259=r)مشاهده شد. همچنین تحول هیجانی‌کارکردی با تحول حرکتی (0٫001>p و 0٫413=r) و تحول دیداری‌فضایی (0٫001