مقایسهٔ ابعاد شخصیتی و تاب‌آوری در مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف اُتیسم و اختلال کمبود توجه/ بیش‌فعالی با مادران کودکان عادی

زمینه و هدف: اختلال طیف اُتیسم (asd) و اختلال کم‌توجهی/بیش‌فعالی (adhd) جزو اختلالات عصبی رشدی هستند که بر توانایی‌های شناختی و اجتماعی تاثیر می‌گذارند. هدف پژوهش حاضر مقایسهٔ ابعاد شخصیتی و تاب‌آوری در مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال طیف اُتیسم، اختلال کمبود‌ توجه/بیش‌فعالی با مادران دارای کودک عادی بود. روش‌بررسی: جامعهٔ آماری عبارت از مادران دارای کودکان مبتلا به asd و adhd در مراکز توان‌بخشی شهر تبریز بود. از این افراد به‌شیوهٔ نمونه‌گیری هدفمند، 50 مادر از هر گروه به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. 50 مادر گروه عادی نیز از بین کارمندان بهزیستی شهرستان تبریز انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس تاب‌آوری کانر دیویدسون (cdrisc) و پرسشنامهٔ شخصیتی پنج‌عاملی نئو فرم کوتاه (neoffi) استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل واریانس چندمتغیره (manova) استفاده گردید. یافته‌ها: در عوامل شخصیتی، بین سه گروه فقط در متغیر روان‌رنجورخویی تفاوت معنادار آماری وجود داشت (0٫001>p)؛ اما در بقیه متغیر‌ها این تفاوت مشاهده نشد. در این مولفه بین گروه adhd و سالم (0٫001=p) و گروه اُتیسم با گروه سالم (0٫03=p) تفاوت معنادار وجود داشت؛ اما بین گروه اُتیسم با گروه اختلال کم‌توجهی/بیش‌فعالی تفاوتی معنادار مشاهده نشد (0٫20=p). همچنین در متغیر تاب‌آوری بین گروه اُتیسم و گروه سالم تفاوت معنادار وجود داشت (0٫01=p)؛ اما تفاوت بین بقیه گروه‌ها معنادار نبود. نتیجه‌گیری: داشتن کودک مبتلا به اختلال کم‌توجهی/بیش‌فعالی (adhd) و اختلال طیف اُتیسم (asd) می‌تواند بر توانایی مقابله یا تاب‌آوری و ثبات هیجانی والدین در مقایسه با مادران کودکان نرمال تاثیر بگذارد.