مقایسۀ اثربخشی روش «دیویس» با تلفیق دو روش «دیویس» و «سینا» بر بهبود عملکرد خواندن دانش‌آموزان دختر نارساخوان

هدف: اکتساب خواندن یکی از ابزارهای مهم یادگیری زندگی روزمره است. خواندن یکی از روش های عمدۀ کسب معلومات و دانش، و بنیادی ترین حوزۀ یادگیری، به ویژه در دورۀ ابتدایی، محسوب می شود؛ بااین حال برخی دانش آموزان با برخورداری از هوش طبیعی، فرصت آموزشی مناسب و نبود اختلالات هیجانی، در خواندن مشکل دارند. این پژوهش باهدف مقایسۀ میزان اثربخشی روش »دیویس « با تلفیق دو روش »دیویس « و »سینا « بر بهبود عملکرد خواندن دانش آموزان دختر نارساخوان پایۀ دوم و سوم ابتدایی انجام شد. روش بررسی: این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون برای دو گروه آزمایش بود. جامعۀ آماری این پژوهش را تمامی دانش آموزان دختر نارساخوان پایۀ دوم و سوم ابتدایی ناحیۀ یک شهر کرمان تشکیل می دادند که در سال تحصیلی 95-1394 مشغول به تحصیل بودند. برای انجام این پژوهش 30نفر از دانش آموزان دختر نارساخوان، از جامعهٔ فوق به شیوۀ نمونه گیریِ در دسترس، پس از اجرای آزمون »هوش وکسلر کودکان « و آزمون »خواندن و نارساخوانی کرمی نوری و مرادی « انتخاب شدند و در دوگروه 15نفری قرار گرفتند. گروه اول با روش »دیویس « و گروه دوم با تلفیق دو روش »دیویس « و »سینا « آموزش دیدند. پس از پایان مداخله، از هردو گروه، آزمون خواندن و نارساخوانی به عمل آمد و نتایج به دست آمده با استفاده از آزمون »تحلیل کواریانس « بررسی شد. یافته ها: نتایج »تحلیل کواریانس « نشان داد که میزان اثربخشی تلفیق دو روش »دیویس « و »سینا « موثرتر از روش »دیویس « بوده است (p<0.001).نتیجه گیری: براساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که آموزش با تلفیق روش »دیویس « و »سینا « می تواند موجب ارتقای عملکرد خواندن دانش آموزان نارساخوان شود.