اثربخشی تمرینات یکپارچگی حسی‌حرکتی بر بهبود علائم کودکان اختلال طیف اوتیسم

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی تمرینات یکپارچگی حسی حرکتی بر کاهش علائم اوتیسم کودکان اختلال طیف اوتیسم انجام شد. روش بررسی: روش پژوهش تک آزمودنی از نوع طرح ab با پیگیری بود. نمونهٔ مطالعه شده شامل 4 کودک پسر مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بود که به روش نمونه گیری غیرتصادفی از نوع هدف مند، انتخاب شدند و طی 21 جلسه تحت درمان یکپارچگی حسی حرکتی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس گارز استفاده شد. داده ها با استفاده از نمودار تحلیل چشمی و آزمون اندازه اثر کوهن تحلیل شد. یافته ها: نتایج نمودارهای چشمی برای متغیرهای رفتار کلیشه ای، برقراری ارتباط، تعامل اجتماعی و علائم کلی اوتیسم، حاکی از تاثیر درمان یکپارچگی حسی حرکتی بر علائم اوتیسم کودکان بود. نتایج بررسی تغییرات ایجاد شده از طریق اندازهٔ اثر کوهن، حاکی از بالا بودن سطح اندازه اثر درمان یکپارچگی حسی حرکتی در بهبود رفتار کلیشه ای، برقراری ارتباط، تعامل اجتماعی و علائم کلی اوتیسم برای هر چهار آزمودنی بود، فقط اندازه اثر یکی از آزمودنی ها در مرحلهٔ درمان پیگیری، متوسط نشان داده شد؛ بنابراین می توان گفت که درمان یکپارچگی حسی حرکتی در بهبود علائم اوتیسم کودکان طیف اوتیسم موثر است. نتیجه گیری: از نتایج پژوهش حاضر می توان در راستای برنامه ریزی درمانی و مداخلات بالینی به منظور کاهش و درمان اختلال اوتیسم کودکان استفاده کرد.