اثربخشی گروه‌درمانی مبتنی‌بر پذیرش و تعهد بر ذهن‌آگاهی و پذیرش مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم

زمینه و هدف: اختلالات طیف اوتیسم یکی از بیماری های عصبی رشدی دوران کودکی است که والدین را تحت تاثیر قرار می دهد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ذهن آگاهی و پذیرش مادران با کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم انجام شد. روش بررسی: روش پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل و دورهٔ پیگیری یک ماهه بود. جامعهٔ آماری شامل تمامی مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم و مراجعه کننده به آموزشگاه های استثنائی زیرنظر بهزیستی شهر اصفهان بود. نمونه گیری در یک مرکز مشخص به شیوهٔ دردسترس انجام شد. 30 نفر از مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم براساس ملاک های ورود و خروج انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند (هر گروه 15 نفر). آزمودنی ها قبل و بعد از مداخله و یک ماه بعد در مرحلهٔ پیگیری، به پرسشنامه های پژوهش شامل پرسشنامهٔ پنج وجهی ذهن آگاهی بائر و همکاران و پذیرش و عمل نسخهٔ دوم باند و همکاران پاسخ دادند. در گروه آزمایش درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد براساس بستهٔ درمانی لیلیس و همکاران انجام شد؛اما مداخله ای بر گروه کنترل صورت نگرفت. یافته ها: نتایج تحلیل واریانس برای اندازه گیری های تکراری نشان داد که بین گروه آزمایش و کنترل در سه مرحله از پژوهش، در نمرات همهٔ وجوه ذهن آگاهی، مشاهده (p<0.001)، توصیف (0٫015=p)، اقدام آگاهانه (p<0.001) و غیرواکنشی بودن (0٫021=p) و متغیر پذیرش (0٫019=p) تفاوت معنادار وجود دارد.نتیجه گیری: باتوجه به نتایج، برای افزایش ذهن آگاهی و بهبود پذیرش مادران دارای کودک مبتلا به اختلال طیف اوتیسم می توان از درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد استفاده کرد.