اثربخشی هنردرمانی با رویکرد نقاشی بر تکانشگری کودکان مبتلا به اختلال بیش‌فعالی/نارسایی‌توجه

هدف: در چند دههٔ گذشته تکانشگری دوران کودکی یکی از موضوعات مطالعاتی بسیار گسترده در تحول کودک بوده است. تکانشگری بر زندگی فرد در آینده تاثیر می گذارد و سبب ایجاد مشکلات بسیاری چون تخریب روابط با همسالان می گردد. این مطالعه به منظور تعیین اثربخشی هنردرمانی با رویکرد نقاشی بر تکانشگری کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی/نارسایی توجه انجام شد. روش بررسی: طرح مطالعهٔ شبه تجربی، از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعهٔ آماری شامل تمامی کودکان سن 8 تا 12 سال مدارس شهر کرمانشاه بود. از طریق نمونه گیری خوشه ای مرحله ای، 5 مدرسه انتخاب و پس از تکمیل پرسشنامه و دارا بودن ملاک های ورود، 24 دانش آموز به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. جلسات برای گروه آزمایش در 9 جلسه و به مدت 45 تا 60 دقیقه، دو بار در هفته اجرا شد. گروه ها در پیش آزمون و پس آزمون توسط پرسشنامهٔ خودبازداری وینبرگر و شوارتز ارزیابی شدند. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس انجام گرفت.یافته ها: نتایج نشان دادند که تکانشگری در گروه آزمایش به طور معناداری کاهش یافته است (p<0.001). نتیجه گیری: با توجه به موثر بودن هنردرمانی بر کاهش تکانشگری کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی/ نارسایی توجه، پیشنهاد می شود روان شناسان و متخصصان کودک از این شیوهٔ درمانی نیز در کاهش تکانشگری این کودکان استفاده کنند.