مقایسۀ ابعاد سلامت روانی و کیفیت زندگی مادران کودکان معلول، با مادران کودکان عادی

هدف: داشتن فرزند معلول ممکن است بر سلامت روانی والدین به ویژه مادران تاثیر منفی داشته باشد. هدف ازپژوهش حاضر، مقایسهٔ ابعاد سلامت روانی و کیفیت زندگی مادران کودکان معلول با مادران کودکان عادی بود. روش بررسی: جامعهٔ آماری شامل مادران دارای کودکان معلول، زیرنظر سازمان بهزیستی تبریز بود. به شیوۀ نمونه گیری تصادفی طبقه ای، 213 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند که64 نفر جسمی حرکتی، 89 نفر ذهنی روانی و 60نفر حسی بودند درگروه عادی نیز، 71 مادر، از بین کارمندان بهزیستی شهرستان تبریز انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامۀ سلامت عمومی (ghq) و مقیاس کیفیت زندگی بهداشت جهانی (whqol) و برای تحلیل داده ها، از تحلیل واریانس چندمتغیره (manova) استفاده شد. یافته ها: در همۀ ابعاد سلامت عمومی به غیر از افسردگی، بین مادران دارای کودکان سالم با مادران دارای کودک معلول تفاوت معنادار وجود داشت (p<0.01). در متغیر اختلال در کارکرد اجتماعی، بین گروه ذهنی روانی با گروه معلولان حسی ،نیز تفاوت معنادار مشاهده شد (p<0.01)؛ اما، بین گروه های معلول در بقیۀ متغیرها، تفاوت معناداری یافت نشد. همچنین، در همۀ ابعاد کیفیت زندگی، بین مادران دارای کودکان سالم با مادران دارای کودک معلول تفاوت معنادار مشاهده شد (0٫01 gt;p)؛ اما بین سه گروه از مادران دارای کودک معلول در هیچ یک از ابعاد کیفیت زندگی تفاوت معنادار وجود نداشت. نتیجه گیری: داشتن کودک معلول، بدون توجه به نوع معلولیت، می تواند بر سلامت عمومی و کیفیت زندگی مادران تاثیر بگذارد.