بررسی تاثیر پرهیز از مصرف بر روی توجه پایدار، حافظهٔ آینده‌نگر و بازداری پاسخ در سوءمصرف‌کنندگان مزمن سابق مت‌آمفتامین

زمینه و هدف: مت آمفتامین محرکی بسیار اعتیادآور و مقلد دستگاه سمپاتیک است که در حال حاضر به صورت گسترده سوء مصرف شده و دارای اثرات مخربی بر کارکردهای اجرایی است. از آن جایی که یافته های پژوهش ها دربارهٔ اثربخشی پرهیز بر روی انواع کارکردهای اجرایی در این افراد متناقض است، بنابراین در این پژوهش به بررسی تاثیر پرهیز بر بهبود توجه پایدار، بازداری پاسخ، و حافظهٔ آینده نگر در سوءمصرف کنندگان قبلی این ماده پرداخته شد. روش بررسی: در این مطالعه 20 سوءمصرف کنندهٔ مزمن مت آمفتامین از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و در فواصل 2 هفته، 2 ماه و 6 ماه پرهیز از این ماده ارزیابی شد.به منظور بررسی توجه پایدار، بازداری پاسخ، و حافظهٔ آینده نگر به ترتیب از آزمون های عملکرد پیوسته، رنگ واژه استروپ و پرسشنامهٔ سنجش حافظهٔ مربوط به آینده استفاده گردید. داده ها با کمک آزمون تحلیل واریانس اندازه های تکراری تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین نمرهٔ توجه پایدار در سه مقطع زمانی مختلف، تفاوت معنا داری با یکدیگر نداشت (0٫21=p). میانگین نمرهٔ بازداری پاسخ در سه مقطع زمانی مختلف تفاوت معنا داری با یکدیگر نداشت (0٫47=p). میانگین حافظهٔ آینده نگر در سه مقطع زمانی مختلف تفاوت معنا داری با یکدیگر نداشت (0٫54=p). نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد پرهیز از مصرف مت آمفتامین در سوءمصرف کنندگان مزمن این ماده، بهبود معناداری در توجه پایدار، بازداری پاسخ و حافظهٔ آینده نگر را موجب نمی گردد. این یافته ها بیانگر عدم تاثیر پرهیز بر جنبه های شناختی اعتیاد است که البته بایستی با احتیاط استفاده شود.