بررسی نظریهٔ ذهن و تصویربدنی افراد معلول جسمی‌حرکتی و عادی

زمینه و هدف: نظریهٔ ذهن یعنی توانایی درک نیّات، احساسات، خواسته ها و باورهای خود و دیگران و درک اینکه حالات ذهنی دیگران متفاوت از حالات ذهنی خود فرد است. تصویربدنی نیز به صورت برداشت ذهنی فرد از بدن خویش تعریف می شود. پژوهش حاضر باهدف بررسی و مقایسهٔ نظریهٔ ذهن و تصویربدنی افراد معلول جسمی و حرکتی و افراد عادی انجام گرفته است. روش بررسی: این پژوهش از نوع علی مقایسه ای بود. جامعهٔ آماری را تمامی معلولان جسمی حرکتی شهرستان سلماس تشکیل دادند. باکمک جدول مورگان 44 نفر معلول باشدت معلولیت شدید و خیلی شدید، به عنوان نمونه انتخاب شدند. نمونهٔ 44 نفری از افراد عادی نیز به تفکیک جنسیت با آنان همتا شدند. ابزار شامل: آزمون ذهن خوانی ازطریق چشم ها (بارون کوهن) و پرسشنامهٔ تصویر بدن لیتلتون بود. تحلیل داده ها، بااستفاده از روش های آماری تی تست دو گروه مستقل و تحلیل واریانس چندمتغیره انجام گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد بین نظریهٔ ذهن معلولان جسمی حرکتی و افراد عادی تفاوت معناداری وجود دارد (0٫05 gt;p). به عبارتی افراد معلول درمقایسه با افراد عادی توانایی نظریهٔ ذهن کمتری دارند؛ همچنین نتایج نشان داد بین تصویربدنی افراد معلول و سالم تفاوت معناداری مشاهده می شود و افراد معلول تصویربدنی منفی تری درقبال بدنشان دارند.نتیجه گیری: نقص جسمانی می تواند نشان دهندهٔ کاهش توانایی نظریهٔ ذهن باشد و بر تصویرذهنی از بدن نگرش منفی ایجاد کند و بر باورها، افکار و برداشت های فرد تاثیر گذارد.