اثربخشی درمان مبتنی‌بر پذیرش و تعهد در تنظیم هیجان و کیفیت زندگی مادران با فرزند کم‌توان ذهنی

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در تنظیم هیجان و کیفیت زندگی مادران با فرزند کم توان ذهنی بود.روش بررسی: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی بوده و از طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعهٔ آماری این پژوهش را مادران دانش آموزان کم توان ذهنی شهر کرج در سال تحصیلی 1394-1393 تشکیل می دهند. در پژوهش حاضر 30 نفر با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه بررسی شدند (15 نفر برای هر گروه). گروه آزمایش در 8 جلسهٔ درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد شرکت کردند، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. از مقیاس تنظیم هیجان و پرسشنامهٔ کیفیت زندگی برای جمع آوری داده ها استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از تحلیل کواریانس تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات پس آزمون گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور معناداری موجب افزایش تنظیم هیجان و کیفیت زندگی در مادران با فرزند کم توان ذهنی شده است (p<0.001).نتیجه گیری: لذا انجام مداخلات براساس این رویکرد می تواند در تنظیم هیجان هیجانی و کیفیت زندگی این زنان مفید باشد.