مقایسهٔ اثربخشی دل‌بستگی‌درمانی و آموزش مهارت‌های فرزندپروری بارویکرد آدلر، بر مادران دارای کودک مبتلا به اختلال دل‌بستگی

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر مقایسهٔ اثربخشی دل بستگی درمانی و آموزش مهارت های فرزندپروری با رویکرد آدلر بر مادران دارای کودک مبتلا به اختلال دل بستگی است.روش بررسی: پژوهش حاضر، مبتنی بر مطالعهٔ نیمه تجربی باطرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. ازاین رو، تعداد 150 نفر مادر دارای کودک پیش دبستانی در شهرستان آران و بیدگل به روش خوشه ای انتخاب و پرسشنامهٔ اختلال دل بستگی راندولف 2000 را تکمیل کردند. افراد در دو گروه آزمایش ویک گروه کنترل (هر گروه 15 نفر) قرارگرفتند. روی افراد نمونه پیش آزمون و پس آزمون اجرا و نتایج به دست آمده با روش تحلیل کوواریانس تحلیل شد.یافته ها: باتوجه به یافته ها، میانگین و انحراف معیار نمرات اختلال دل بستگی مرحلهٔ پس آزمون برای گروه دل بستگی درمانی 3٫21±41٫00 و در گروه آموزش مهارت های فرزندپروری 8٫10 45٫80± و در گروه کنترل 17٫19±59٫73 بود. نتایج حاصل نشان داد تفاوتی در تاثیر دو گروه درمانی و آموزشی وجود نداشت؛ اما، میانگین های هر دو گروه آزمایش درمقایسه با گروه کنترل به طور معناداری کمتر بود (p<0.001)؛ بنابراین، هر دو مداخلهٔ درمانی و آموزشی تاثیر معناداری بر کاهش اختلال دل بستگی داشتند.نتیجه گیری: در مطالعهٔ حاضر نتایج نشان دهندهٔ تاثیر دو مداخله بر کاهش علائم اختلال دل بستگی کودکان است. درواقع دل بستگی درمانی و آموزش مهارت های فرزندپروری باعث افزایش مهارت های ارتباطی و خودآگاهی مادر شده و تقویت احساس ارزش مندی و اعتمادبه نفس را در پی دارد. این امر سبب بهبود عملکرد مادران و درنتیجه کاهش علائم اختلال دل بستگی در کودکان می شود.