رعنا و زیبا، منظومه‌ی غنایی فراموش شده از شعله‌ی گلپایگانی

بدون شک دامنه‌دارترین و دراز آهنگ‌ترین نوع از انواع شعر فارسی، اشعار غنایی است. در این میان منظومه‌های عاشقانه از برجستگی خاصی برخوردار است. چراکه این نوع از منظومه‌ها، بسط یافته‌ی اشعار غنایی است. یکی از این منظومه‌های غنایی، منظومه‌ی رعنا و زیبا از ملا مهدی گلپایگانی، متخلّص به شعله، از شاعران خوش قریحه و شیعی مذهب، قرن دوازدهم هجری است که آثاری همچون چاه وصال (لیلی و مجنون)، یوسف و زلیخا، رعنا و زیبا، پادشاه مصر و پسر آهنگر و چند مثنوی و غزل از او باقی مانده است. متاسفانه احوال و آثار این شاعر، با سراینده‌ی دیگری با نام سید محمد طبیب متخلّص به شعله و معروف به شعله‌ی اصفهانی، حکیم، طبیب و شاعر قرن دوازدهم هجری درآمیخته است. این پژوهش بر آن است تا به روش اسنادی، با مطالعه و مطابقه‌ی نسخه‌های خطی از این اثر و تحلیل و بررسی داستان، به معرفی مختصری از این شاعر و دیگر آثار باقیمانده از او بپردازد.