غیاب امر بدنی در منظومۀ خسرو و شیرین نظامی

غیاب؛ به عنوان ویژگی ذاتی زبان، دارای دو سطح است. سطح اول، غیاب در سطح معمولی زبان و سطح دوم، غیاب مضاعف که مربوط به ادبیات است. شاعران با استفاده از فنون و ترفند های بلاغی، برخی مضامین را یا به منظور خلق زیبایی یا به دلیل محدودیت های اخلاقی که برای خود قائل می شوند و یا منع و کنترل های اخلاقی و سیاسی که در جامعه وجود دارد، به غیاب می رانند. نظامی از جمله شاعرانی است که با مهارت فراوان، با توجه به محتوای منظومه های عاشقانه اش، غیاب را از ساده ترین سطح تا ممنوع ترین شکل آن برای بازنمایی امر بدنی در شعر خود به کار گرفته است. جامعه‌ آماری تحقیق حاضر، خسرو و شیرین نظامی است که در آن ابیاتی که امر بدنی در آن ها به غیاب رانده شده است، به شیوۀ کتابخانه‌ای گردآوری شده و به روش تحلیلی- توصیفی و استفاده از تکنیک تحلیل محتوا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته‌اند، سپس براساس حوزه های معرفتی-رفتاری به کار گرفته شده توسط شاعر، طبقه بندی شده اند. در ادامه مشخص گردیده است که شاعر از پانزده حوزه‌ معرفتی- رفتاری استفاده کرده است. بیشترین فراوانی ابیات دارای غیاب امور مگو و امور تابویی مربوط به کشاورزی با25 درصد و احجار و سنگ های قیمتی با 15 درصد کل ابیات است. در میان حوزه های به کار گرفته شده، حوزه‌های آیین سوارکاری و حوزۀ ادویه و اغذیه با 2 درصد مجموع ابیات سطح دوم و سوم دارای کمترین فراوانی ابیات هستند.

hiding body matters in the poem of khosrow and shirin nezami

absence as an inherent feature of language has two levels. the first level, the absence in the normal level of language and the second level, the double absence which is related to literature. by using rhetorical techniques and tricks, poets use some themes either to create beauty or because of the moral limitations they place on themselves or the moral and political prohibitions and controls that exist in the society. they take absent. nizami is one of the poets who skillfully, according to the content of his romantic poems, has used absence from the simplest level to the most forbidden form to represent the physical matter in his poetry. the statistical population of the present research is khosrow and shirin nizami, in which the verses which the physical aspect is absent, they have been collected in a library manner and have been analyzed by analytical-descriptive method and using the content analysis technique, then they have been classified based on the epistemic-behavioral domains used by the poet. in the following, it is clear that the poet has used fifteen cognitive-behavioral domains. the highest frequency of verses has the absence of unquoted matters and taboo matters related to agriculture with 25% and stones and precious stones with 15% of all verses. among the fields used, the fields of horse riding and spices and food have the lowest frequency of verses with 2% of the total number of second and third level verses.