وضعیت فضای حضور در برساخت هنری مولف-راوی غزلیات شمس

در عرفان عاشقانه مسالۀ مواجهه با نظام نشانه ها و کنش نشانه ورزی به نحو خاصی موجب بازنمایی و سامان بخشی به دالِ کلان جهان وحدت یا وضعیت حضور گردیده است؛ به طوری که کارکرد ارجاعی و قراردادی زبان به غیاب درآورده می شود و نشانه ها کارکرد رمزی و لایه های معنایی عمیق تری می یابند. وجوه دلالی تمثیل ها و استعاره های برسازندۀ فضای حضور به جهان پیش از هبوط به مرحلۀ پیشازبان بازمی گردد؛ بر همین اساس تجربۀ حضور در بعد زمان بر محور زمان زیستۀ تجربه کننده و شکستن زمان و در بعد مکان با روساختی متفاوت و گذر از مکانی کنشی و فیزیکی به فضایی در ساحت تجربۀ شهودی نمود می یابد. از میان نوشتارهای عرفانی غزل های مولوی از منظر نشانه شناسی تمثیل ها و استعاره های برسازندۀ فضای حضور یا وحدت متنوع و چند لایه است. سوال اصلی این نوشتار این است که برساخت هنری مولف- راوی غزلیات شمس در بازنمایی فضای حضور در رمزگان زبانی-روایی متن غزلیات شمس چگونه سامان یافته است؟ روش تحقیق به شیوۀ توصیفی تحلیلی و متناسب با معرفت شناسی حاکم بر متن است. نتیجه نشان می دهد که مولف- راوی غزلیات شمس با روایت پردازی مبتنی بر حضور هر کدام از تمثیل ها و استعاره های خرد و کلان را با  ذیل وجوهی از دال های حوزه های زیستی و معرفتی در جهت تبیین ماهیت فضای رازناک، ابهام آمیز، غیرشفاف، بلعنده، نامتعین، تفکیک ناپذیر، بیکران و منبسط جهان وحدت به کار گرفته است

state of presence atmosphere in artistic reconstruction of author-narrator in shams-e tabrizi’s sonnets

in love mysticism, the issue of encountering the systems of signs and the act of signifying in a special way has led to the representation and organization of the macro-sign of the world unity or the state of presence. that is the way that the referential and arbitrary function of language turns to be absent, and the signs acquire symbolic functions and deeper layers of meaning. the signifying aspects of allegories and metaphors reconstructing the atmosphere of presence in the world before the annihilation dates back to the pre-language stage. based on this, the experience of presence in line with the experiencer's lived time, and the time split in the place dimension with a different structure and passing from an active and physical place comes out in atmosphere in the field of intuitive experience in a different surface structure, and passing over an actional and physical place. among the mystic writings, rumi’s sonnets, from semiotics’ perspective, are allegories and metaphors reconstructing presence atmosphere or diverse and multi-layered unity. the main question in this article is that how the artistic reconstruction of the author-narrator of shams-e tabrizi’s sonnets in representing the atmosphere of presence existent in the lingual-narrative codes of the text is organized? the research methodology is descriptive-analytical, and properly in line with the epistemology that governs the text. the result demonstrates that, through narrating based on the presence, the author-narrator of shams-e tabrizi’s sonnets has utilized each of the allegories and micro-macro metaphors with signifiers of biological and epistemological domains so as to explain the nature of the mysterious, ambiguous, opaque, devouring, indeterminate, inseparable, infinite and extended atmosphere of the unity world.