بررسی تقابل عشق و قدرت در منظومه خسرو و شیرین نظامی

تقابل‌های دوگانه یکی از مباحث مورد توجه ساختارگرایان است. آن‌ها بنیاد هستی و شناخت آن را درک همین تقابل‌ها می‌دانند. اغلب آثار هنری بر مبنای تقابل شکل گرفته است؛ بد در برابر خوب، آسمان در برابر زمین، جوانی در برابر پیری، وجود در برابر عدم و... این دو قطب هرگز به گونه‌ای مستقل وجود نداشته‌اند و استوار بر تضاد دو قطب است. این مقاله بر آن است تا با روش توصیفی-تحلیلی و با توجه به تلفیق دیدگاه ساختارگرایان به پاسخ این پرسش برسد که شکل‌گیری دو تقابل قدرت و عشق در داستان «خسرو و شیرین» چگونه است؟ نتایج تحقیق گویای این است که هر کدام از رمزگان قدرت و عشق در داستان خسرو و شیرین واژگان متناسب خود را بر روی محور همنشینی طلب می‌کنند. داستان با تعادل رمزگان قدرت و نشانه‌های آن شروع می‌شود، اما با شکل‌گیری رمزگان عشق هر کدام از این دو رمزگان برای تحکیم نظام نشانه‌ای خود تلاش می‌کند و به طرد رمزگان متقابل می‌پردازد.

investigating the binary opposition between love and power in nezami’s khosrow and shirin

one of the topics of interest to structuralists is paying attention to binary opposition. they know the foundation of existence and its cognition as the realization of these oppositions . most of artworks are based on contrast and opposition; bad versus good, heaven versus earth, youth versus aging, existence versus non-existence, etc. these two poles have never existed independently and are based on the opposition of two poles. this article intends to answer the question of how the two oppositions of power and love are formed in the story of khosrow and shirin by using descriptive-analytical method and also considering the combination of structuralists’ views. the results of the research show that each of the codes of power and love in the story of khosrow and shirin seeks their appropriate words on the axis of syntagmatic. the story begins with the balance of the codes of power and its signs, but by the formation of the codes of love, each of these codes attempts to strengthen its system of signs and rejects the codes of opposition.