گونه‌شناسی غزلیات وقوعی (مطالعۀ موردی: مولانا ولی دشت بیاضی)

عنصر تمایزبخش مکتب وقوع منحصر در گزارش شاعر از واقعیت‌های عینی عشق زمینی است که از تجربۀ خاص شاعر به دست می‌آید. کمال هنروری شاعر وقوعی در این است که تجربیات عاشقانه خود را بی پرده و با سوز و گداز تمام بر زبان بیاورد. مسالۀ اصلی پژوهش حاضر یافتن پاسخ برای این پرسش ها است که واقع‌گویی شاعرانی مثل ولی دشت بیاضی در چه زمینه‌ها و مسائلی است؟ و عناصر تمایز بخش شعر او چیست؟  بر این اساس با استفاده از روش تحلیل محتوا، گونه‌های نوآورانه‌ای در غزلیات ولی دشت بیاضی قابل استخراج است که با بسامد تقریبی هر کدام از گونه ها را به پنج نوع تقسیم کرده‌ایم: 1 غزل اظهار کدورت و شکایت 2 غزل اعراض3 غزل تهدید و تحکم 4 غزل رشک و غیرت ورزی 5غزل اضطراب و تردید. دقت در چنین گونه‌هایی نشان می‌دهد که وقوعیان در حوزۀ عواطف و احساسات با چرخشی اعتراض‌آمیز و گاه پرخاش‌جویانه روند محتوایی غزل فارسی را تغییر داده و با پرداختن به جزئیات عاطفی و احساسی، گونه‌های جدیدی بر آن افزوده‌اند تا جایی که بیشتر تصاویر شعری آنان مابه‌ازای خارجی دارد.