عشق در بهشت گمشدۀ جان میلتون

عشق در کنار آنکه یک مفهوم معرفت‌شناسی عاشقانه و عارفانه است، پیوندی عمیق نیز با فرهنگ و جامعۀ پیرامون خویش دارد. در عشق، زیبایی چه در بُعد آفاقی و چه انفسی آن، کانون مهم و هستی شناسانۀ جاذب و مجذوب است. در ادبیات جهان، مضمون عشق از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است و هر ژانر ادبی نیز فراخور ویژگی‌ها، فرم و محتوای خود، به تفسیر عشق اقدام می‌کند. با توجّه به اینکه اثر مورد مطالعۀ پژوهش حاضر، حماسۀ الهی انسانی بهشت‌گمشده می‌باشد، شایان ذکر است که یکی از مضامین اصلی در حماسه، عشق   است. از آن‌جا که عشق در دنیای حماسه حد واسطی است میان عشق در دنیای اسطوره با عشق در دنیای واقعی، مطالعۀ پیش روی با استفاده از روش تحلیلیتوصیفی نشان داد  که عشق نه تنها نقطۀ عطفی در بهشت‌گمشده است؛ بلکه طرح خاص خود را برای تبیین ماهیّت آن دنبال می‌کند. بنابراین، مسالۀ اصلی مطالعۀ حاضر تبیین و توصیف جایگاه عشق در بهشت‌گمشدۀ میلتون است، ضمن پاسخگویی به این پرسش اساسی که در شخصیت‌پردازی و فرم و محتوای بهشت‌گمشده تا چه اندازه مفهوم عشق منعکس گردیده است؟