نادانی، مقوله‌ای بدون تاریخ ( واکاوی شعر «هُبل» سرودۀ سیّد قطب بر اساس نشانه‌شناسی)

بدون شکّ از مهم ترین رسالت های ادبیّات در گذر تاریخ ، بیدارسازی وجدان به خواب رفتۀ مردم بوده است. ادیب همچون تصویرگری ماهر، بازنمودی واقعی از جامعه را نشان می دهد. آنچه که در دانش نشانه شناسی مهم است چیدمان واژه ها و بازتاب آن در آثار ادبی است. گاهی مخاطب با دقّت نظر در کُنه هر متنی متوجّه نوعی ابهام می شود. راه برو ن رفت، خوانش واژها و چیدمان آنها در ساختار این دانش است. پژوهش پیش رو سعی دارد، سوژه ای از ادبیّات معاصر مصر را با عنوان «هُبل» بازخوانی کند. هدف بازیابی نشانه های زبانی است که با استمداد از آنها می توان فضای جامعه را بازیافت. واکاوی های زبان شناختی این سروده مملو از حقیقت‌های ناگفته‌‌ای است که می توان از آنها به عنوان سندهای غیر قابل انکار تاریخی یاد کرد. داده های زبان شناختی، خبر از شتاب واگرایی مردم به سوی گمراهی دارد. شاعر با بهره‌وری از فعل‌ها، زمان و وجهیّت، زاویۀ دید خود را نسبت به موضوع بیان داشته است. ساختار جمله‌ها، به گونه ای است که هرگاه دربارۀ تداوم اندیشه‌های ضلالت‌بار موروثی سخن گفته از جمله‌های اسمیه و هر وقت از رفتارهای جهل‌گرایانۀ نوظهور سخن گفته از جمله‌های فعلیه استفاده شده است.