کهن الگوی عشق در نما یشنا مه سلطان ما ر بهرام بیضا یی

یونگ در مکتب روان شناسی خود،  محتوا و درون مایه ناخودآگاه جمعی  را کهن الگو می داند . عشق یکی ازبرجسته ترین کهن الگوهای  روان بشر  است که از دیرباز، ذهن انسان را به خود مشغول ساخته است، اساطیر و متون ادب فارسی ، عرصۀ وسیعی از جلوه های کهن الگو ی عشق به شمارمیآیند؛ نمایشنامه سلطان مار اثر بهرام بیضایی که  یک اثر اسطوره ای و عاشقانه  است، داستان  عشق  خانم نگار و سلطان مار را  روایت می کند که دو قهرمان اصلی نمایشنامه  از طریق فرافکنی، ویژگی ها و حالات روانی دنیای درون  خود را در دنیای بیرون مجسم می کنند . در این پژوهش با بهره گیری از روشتوصیفی–تحلیلی  ضمن تحلیل کهن الگوی عشق در نمایش نامه سلطان مار دیگر کهن الگوهای  یونگی نیز  تفسیر شده است زیرا جلوه های آنیما و آنیموس در خلال مفهوم کهن الگوی عشق با دیگر کهن الگوها و نمادهای روانشناسانه تلفیق یافته است .قهرمانان  این  نمایشنامه  با اکسیر عشق برسایه پیروز می شوند و نقاب های خود را کنار می گذارند و به فرایند فردیت و کمال دست می یابند.