فیضی فیاضی و غزل غنایی وی

فیضی فیاّضی از فارسیسرایان بزرگ هندوستان و از پایه گذاران و پیشگامان سبک هندی است که در همه قالب های شعری اعم از قصیده، غزل، مثنوی و.... هنرنمایی کرده است .سروده های او گنجینه پرباری برای بررسی های گوناگون ادبی، زبانی، فرهنگی است. از پربسامدترین موضوعات در اشعار او به ویژه غزلهایش، موضوعات و مضامین غنایی است. پرسش اصلی در این پژوهش این است که فیضی به کدام یک از مضامین غنایی بیشتر توجّه داشته است و این گونه مضامین در غزلهای وی چه جایگاهی دارند؟ در پاسخ به این پرسش به شیوه تحلیلی و توصیفی کوشیدهایم تا مهمترین مضامین غنایی غزلهای فیضی را بررسی کنیم و به گونهای دستهبندی شده بازنماییم.در این بررسی این نتیجه حاصل شد که غزلهای فیضی از یکسو، پر از تصویرها و مضامین نو استتت و از دیگر ستتو، دربردارنده کم و بیش همه مضتتامین غنایی  عرفان، طنز و انتقاد اجتماعی ،بومیگرایی، مفاخره، مدح، شکوائیه، بهاریه و ...بهویژه عشق و مسائل و مقولات وابسته بدان می باشد.