مقایسه ی «عشق پدرانه» در شعر « احمد شاملو» و «نزار قبانی»؛ با تکیه بر آراء «اریک فروم»

احمدشاملو طبق اشارات سروده هایش، از پدر خود دوری جسته است .پدر شاملو به واسطه ی نظامی بودن ارتباط عمیقی با رژیم سابق داشته و نماینده ی نسلی است که فرزندان خود را از  هرگونه مبارزه و تلاش برای تغییر میترسانند و تسلیم وضع موجود هستند. از آنجا که شعر شاملو سمبلیک و اجتماعی است روی گرداندن شاملو از پدر نمایانگر عصیان نسلی است که از پیرویِ دستوراتِ پدران محافظه کار رسته و به ایجاد تحولی اجتماعی و سیاسی از طریق انقلاب امیدوارند. برعکسِ احمد شاملو، نزار قبانی، شاعر معروف سوری، با اشاراتی صریح پدر خود را _ که فردی شجاع و مبارز علیه اشغالگران است_ستوده و شخصیت او را که جِمع بین سیاست و عشق است ،الگوی خود در زندگی میداند. ازاینرو عشق پدرانه در اشعار نزار قبانی نمود قدرتمندی یافته است. نهایتا هردو شاعر ضمن بازتولید محتوای هویت خود و عکس العمل های متفاوت در برابر جایگاه پدر، به کودکی و عشق مادرانه روی آورده اند. از آنجا که احمد شاملو و نزار قبانی در نگاه اول بسیار شبیه به نظر می آیند، وجود تحقیقی به روش تحلیلی -توصیفی برای مقایسۀ تفاوت های بنیادین  این دو شاعر ضروری می نماید.