تحلیل فرایند گفتمانی گسست و پیوست در غزل‌‌‌های کمال خجندی

کمال خجندی، شاعر شیرین‌‌سخن سبک عراقی و یکی از درخشان‌‌ترین چهره‌‌های غزلی شعر فارسی است. یکی از گونه‌‌های گفتمانی که در غزل‌‌های کمال کاربرد گسترده‌‌ای دارد، گفتمان شناختی است. در گفتمان شناختی، فرایند کنشی در تعامل با فرایند شَوِشی ایفای نقش می‌‌‌کند و به‌همین‌دلیل، شناخت به‌گونه‌‌ای باز، متکثر و پویا تبدیل می‌‌شود. یکی از مباحثی که در گفتمان شناختی مطرح می‌‌شود، گسست و پیوست گفتمانی است. در فرایند گسست و پیوست، منِ شناختی کنشگر با منِ پدیداری و استعلایی او مرتبط می‌‌شود؛ حالِ زمانی در ارتباط با نه‌‌حال زمانی و مکان گفته‌‌پردازی در ارتباط با نه‌‌مکان گفته‌‌ای قرار می‌‌گیرد. در مقالۀ حاضر، با روش توصیفی تحلیلی، گفتمان شناختی و فرایند گسست و پیوست گفتمانی در غزل‌‌های کمال خجندی مورد بررسی و تحلیل قرار می‌‌گیرد. پرسش اصلی پژوهش این است که فرایند گسست و پیوست گفتمانی چگونه در غزل کمال تحقق پیدا می‌‌کند و از این طریق چه معنایی تولید می‌‌شود. در فرایند گسست و پیوست در غزل کمال، شاهد تعامل دوسویۀ فضای گفته‌‌پردازی و فضای گفته‌‌ای، یا دنیای گفته‌‌پرداز و گفته‌‌خوان هستیم. با وجود این، ساختار غالب گفتمان از آنِ گسست است و پیوست‌‌‌های گفتمانی نیز در خدمت گسست گفتمانی قرار می‌‌گیرند.

Analysis of disjunction and conjunction disputatious process in sonnets of Kamal Khojandi

Extensive Abstract:   1.      Introduction Kamal Khojandi is a mellifluous poet of Iraqi styl. He is a those greatest characters of Persian sonnet. One type of disputation which is used widely in sonnets of Kamal is called discourse. Acting process plays a role in discourse when it interacts with Shaveshi process and