تطبیق عاشقانۀ حماسی «سیاوش و سودابه» با همتای اروپایی آن

در ادبیات ملل آثار فراوانی را می‌‌توان یافت که در آن‌ها عشق، آن هم از نوع ناپاک و ممنوعش، موضوع و محور اصلی داستان‌‌ها باشد. داستان «سودابه و سیاوش» از حکیم توس و رمانس «تریستان و ایزوت»، نوشتۀ ژوزف بدیه فرانسوی، از‌جملۀ آن آثار است. این دو اثر دارای همسانی‌‌ها و ناهمسانی‌‌های بسیاری با یکدیگرند که هر دو اثر منظوم و منثور را با یکدیگر قابل‌قیاس و انطباق می‌‌سازند. این مقاله به‌منظور بررسی و شناخت وجوه اشتراک و افتراق دو اثر، انجام شده‌است. نوع پژوهش، تحلیلی توصیفی و براساس کتب و اسناد معتبر کتابخانه‌‌ای بوده‌است. نتایج به‌دست‌آمده نشان می‌‌دهد که شباهت اساسی هر دو روایت در آن است که دختری جوان با پادشاهی پیر ازدواج می‌‌کند و پس از مدتی میان شه‌‌بانو و یکی از خویشاوندان شوهر که در داستان سودابه و سیاوش، «پسر شوهر» و در تریستان و ایزوت، «خواهرزادۀ شوهر» مطرح است، عشقی ممنوع آغاز می‌‌شود و در پایان هر دو روایت مرگ قهرمانان را به‌‌ همراه دارد؛ تفاوت اصلی نیز در آن است که در روایت فردوسی عشق شه‌‌بانو به سیاوش یک طرفه، اما در داستان تریستان و ایزوت این عشق دو سویه است.